Robert Pollack: Vandaag is geen dag voor verraad

Rob Polak was bijna vijfentwintig jaar als advocaat verbonden aan het gerenommeerde kantoor De Brauw Blackstone Westbroek. In vroeger tijden, zo is mij uit eigen wetenschap bekend, waren daar in de toenmalige Rotterdamse vestiging ook notarissen werkzaam.

Daarna koos Polak voor het schrijverschap. Onder het pseudoniem Robert Pollack verscheen in 2019 zijn eerste thriller “De Taak” (genomineerd voor de Gouden Strop), die in 2021 werd gevolgd door “De Vier Elementen”.

Op 22 mei 2025 verscheen “Vandaag is geen dag voor verraad”. Het is een boeiende politieke thriller met een originele structuur. In Nederland is premier Patze aan de macht, maar er is een opstand tegen het bestaande gezag op komst. Bij een grote demonstratie in Den Haag schiet een in het nauw gedreven agente een demonstrant dood. Het blijkt een Russische kickbokser te zijn.

Advocaat Werner van Sterken ligt in het ziekenhuis, herstellende van een zware operatie. Hij heeft een zwak voor zijn behandelend arts Brigitta Rasmussen. Werner krijgt regelmatig bezoek van schrijfster Moniek Mars, kortweg Mok, met wie hij op een aparte wijze een vrijwel platonische relatie onderhoudt. Zijn kamergenoot is kunstenaar Rien Scherven. De twee hebben gesprekken met steeds meer diepgang over allerlei onderwerpen, in het bijzonder over de gespannen politieke situatie. Rien krijgt de jonge journalist Kai regelmatig aan zijn bed, de twee mogen elkaar graag.

Intussen loopt de politieke situatie snel uit de hand. Massale gewelddadige demonstraties, bezettingen, aanslagen met doden, de chaos wordt steeds groter. Alex Wolduyn van de Socialistische Unie en Cornelia Nieman van de Partij voor Ruimte en Vrijheid spelen daarin vooralsnog samen een sturende rol.

“De rechtsstaat is een belemmering voor de rechtvaardigheid.”

De democratie schudt op zijn grondvesten als het parlement en de tv-studio’s worden bezet. Premier Patze probeert rust te scheppen met een toespraak, noodgedwongen via de commerciële tv. De legerleider stelt zich terughoudend op. De situatie verergert na een bloedige bomaanslag. 

“Het wemelt van de commentaren, analyses en opinies. Dat zou wel een voordeel van een dictatuur zijn, dat een hoop van dat nutteloze gezever wordt afgeschaft. Talkshows kunnen worden opgedoekt, opiniepagina’s gehalveerd.”

En dan houdt Alex Wolduyn na de omwenteling een toespraak in het stadion. Hij zegt onder meer het volgende, afkomstig uit de pen van Mok:

“Na een revolutie dreigt altijd een afrekening met het verleden. Op weg naar de ware bevrijding zullen er obstakels zijn, zullen er vijanden zijn, zal er opnieuw verraad zijn. Maar vandaag is geen dag voor verraad, vandaag is een dag voor verbinding.”

Het verblijf in het ziekenhuis wordt voor Werner en Rien gevaarlijk. Ze vluchten met Brigitta en Mok naar een locatie buiten de stad. Het verhaal eindigt op een wijze die de verwachting van een vervolg oproept.

Robert Pollack heeft een soepele schrijfstijl. Zonder opsmuk weet hij met beeldende taal de lezer van begin tot eind vast te houden. De hoofdrolspelers zijn even divers als interessant. De opbouw van het verhaal met steeds wisselende aandacht voor de gesprekken en gang van zaken in het ziekenhuis versus de schokkende politieke ontwikkelingen buiten is verrassend sterk. Intrigerende denkbeelden trekken voorbij die op onderdelen duidelijke raakvlakken hebben met de echte Nederlandse politiek.

De revolutie legt een bom aan de voet van de democratie. Dit boek is tot op zekere hoogte een waarschuwing voor een dergelijke ontwikkeling in ons land.

“Vandaag is geen dag voor verraad” is een ijzersterke politieke thriller. Het is een zeer goed boek en krijgt vier sterren.