Literaire thriller
Al vele
jaren is het bij enkele uitgevers en/of schrijvers in zwang een spannende roman
ofwel thriller aan te duiden als “literaire thriller”. Deze benaming sierde al
de cover van “Terug naar de kust” in 2003. Daarmee lijkt uitgeverij Anthos of
Saskia Noort de uitvinder van deze term.
Over
het gebruik van dat bijvoeglijke naamwoord in dezen zijn al vele discussies
gevoerd.
“Literair”
betekent “tot de literatuur behorend”.
En dan moet je dus bij het begrip “literatuur” te rade om verder te komen.
Connie
Palmen zei over thrillerschrijvers ooit bij een boekenbal: “Scheer je weg uit
het land van de literatuur, nietsnutten! Donder op!”
Liefhebbers
van sensatie-tv over dit onderwerp moeten maar eens (terug)kijken naar de
tenenkrommende en soms hilarische discussie hierover tussen Connie Palmen en
Saskia Noort in DWDD van 16 april 2009 http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/63473 waarin Palmen zegt dat een thriller niets met
literatuur te maken heeft en louter bestaat bij de gratie van clichés. Sidekick
Hugo Borst stuwt die discussie daar nog eens heerlijk op als het gaat over
Gerrit Komrij.
Het gebruik
van het woord “literair” beoogt vermoedelijk de thriller extra aanzien en
gewicht te geven. Een goede thriller heeft dat helemaal niet nodig.
De beruchte explosie van Connie Palmen waarvoor zij later haar excuses aanbood. Sommigen schrijven het toe aan overmatig alcoholgebruik. Overigens wordt er in het buitenland niet zo krampachtig gedaan over de literaire kwaliteit van thrillers. Daar wordt het misdaadgenre beschouwt als een loot aan de literaire boom waar veel verschillende genres onderdeel van uitmaken. Hiebij een link naar een opiniestuk van Allan Massie in The Telegraph van 4 maart 2015.
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.telegraph.co.uk/culture/books/booknews/11448255/Face-it-book-snobs-crime-fiction-is-real-literature-and-Ian-Rankin-proves-it.html