Katrien Van Effelterre: Onder controle

Vlaanderen kent inmiddels een flink aantal gereputeerde thrillerschrijvers. Een van hen is Katrien Van Effelterre, die haar plaats in dit exclusieve gezelschap ruimschoots heeft verworven met haar drie eerdere thrillers. Het ijzersterke “Doodsengel” uit 2018 verwierf hoge waarderingen, hier zelfs vijf sterren. De lat lag derhalve zeer hoog voor de volgende pennenvrucht.

Op 30 maart 2019 kwam “Onder controle” uit waarmee Katrien haar gemiddelde van minimaal één thriller per jaar knap vasthoudt. Geldt dat ook voor de kwaliteit?

In de proloog gebeurt, zoals dat in een proloog hoort, iets zeer opmerkelijks dat de lezer meteen het verhaal in sleurt. Hoofdpersoon is de 36-jarige Nora Hendrickx die getrouwd is met de saaie en tegelijkertijd irritante leraar Adriaan Rijmers. Hij is een ziekelijke controlfreak die zijn vrouw extreem kort houdt.  Als Nora de aantrekkelijke adellijke Robin De Borchgrave ontmoet, ontsnapt zij even uit haar keurslijf. Maar er is meer aan de hand bij deze ontmoeting…

Vervolgens krijgt de lezer een hernieuwd, verfrissend menselijk inkijkje in het privéleven van de uit de vorige boeken bekende speurder Patricia Rodiers, haar partner profielschetser Marnix Veldkamp en de kinderen Fleur en Finn. Enige tijd lijkt het erop dat het verhaal enigszins zoetsappig en romantisch is, maar dat is slechts schijn. Dit onderdeel van het boek blijkt een belangrijke inhoudelijke functie te hebben in de plot.

Dan komt het bejaardenrusthuis “Honingzoet” in beeld, waar de beginnend dementerende Theodora Windekind met onbedoelde hulp van een bezoeker ontsnapt uit de gesloten afdeling. Op haar vlucht treft zij in het bos een lijk in verregaande staat van ontbinding aan.

Intussen worden politiechef Guido Sanders en rechercheur Xavier Verbiest (ook al oude bekenden) geconfronteerd met een vreemde huiselijke situatie waarin drie zeer jonge kinderen een rol spelen.

Nora raakt in een maalstroom van confronterende, afschuwelijke en vernederende gebeurtenissen waaruit ontkomen onmogelijk lijkt.

Zo lijken er in het boek vele losse eindjes te zijn. Maar bij de ontknoping van het verhaal komen die eindjes op kunstige wijze bij elkaar en blijken er allerlei dwarsverbanden te zijn, soms vermoed, meestal onvermoed. Het is een mooie compositie van diverse lijnen die uiteindelijk samenvloeien.

Katrien Van Effelterre heeft allang blijk gegeven van een vaardige pen. Ook in “Onder controle” is zij een groot stiliste. Haar woordgebruik is soepel en kernachtig, en vergt van de lezer geen noemenswaardige inspanning. De karakters in het verhaal komen volop tot leven op een geloofwaardige manier. De korte kernachtige hoofdstukken met snelle decorwisselingen maken het lezen tot een genoegen. Het verhaal bevat logischerwijs Vlaamse woorden en woordcombinaties, maar zonder dat zulks ten koste van de begrijpelijkheid gaat; ook voor Nederlanders is steeds terstond duidelijk wat wordt bedoeld.

De achtergrond van de plot wordt kernachtig weerspiegeld in de titel van het boek. Het is (wederom) een ijzersterk psychologisch verhaal. Aangetekend wordt dat de plot voor doorgewinterde thrillerlezers wellicht enigszins voortijdig duidelijk wordt, maar dat mag de pret niet drukken. 

Slechts dat laatste element verhindert een maximale waardering, maar het boek valt in de categorie “zeer goed” en verdient vier fonkelende sterren.