Rudy Soetewey: Bericht van de overkant

De Vlaamse schrijver Rudy Soetewey heeft inmiddels een respectabele bibliografie. Na een drietal romans begon hij in 2001 aan het genre thrillers. Het waren standalones van hoge kwaliteit. Van deze boeken zijn “Vrienden”, “Terecht” en “Salami” op deze blog besproken. Maar ook “Moord”, “Getuigen”,  en “2017” behaalden de classificatie “zeer goed”, en “Bewijs het maar” kreeg destijds zelfs de waardering “buitengewoon” met vijf sterren.

Het voorlaatste boek van Soetewey “Salami” leek de aanzet tot een nieuw genre, namelijk de humoristische thriller. Met zijn nieuwste boek “Bericht van de overkant” slaat de schrijver (tijdelijk?) een andere weg in.

In een humoristisch voorwoord geeft hij aan wat hem heeft bewogen juist dit verhaal op te tekenen. Hij praat in zijn slaap. En heeft zijn woorden opgenomen en uitgeschreven:

“Nu ja: ik? Het was wel mijn stem, maar het waren niet mijn woorden. Ik heb wel degelijk andermans woorden uitgesproken en daarna op papier gezet. Waarom? Lees, en je zult begrijpen.”

En dan ontspint zich een heel bijzonder verhaal. Het is nauwelijks mogelijk iets inhoudelijks erover te zeggen zonder in spoilers verzeild te raken.

De ik-persoon overkomt een dramatische gebeurtenis waardoor hij in een soort hier niet nader te omschrijven schijnwereld terechtkomt. Vandaaruit heeft hij via Het Systeem contacten en ontmoetingen met mensen van allerhande pluimage en uit allerlei tijdperken, en ook met zijn labrador Feike. Hij raakt geobsedeerd door een komende vreselijke gebeurtenis in de buurt van Antwerpen die door drie criminelen wordt voorbereid. Op verschillende manieren tracht hij waarschuwingen daaromtrent bij de verantwoordelijken in Antwerpen te krijgen. 

In een conversatie met Vrouwe Justitia spreekt deze de volgende opzienbarende, maatschappijkritische woorden:

“Ze hebben me zelfs geblinddoekt. Dat zou zogezegd objectiviteit garanderen. Van een belediging gesproken! Daarvoor heb ik geen blinddoek nodig. Weet je waarvoor die echt dient? Om te vermijden dat ik al de smeerlapperij en het gesjoemel zie. Rechtvaardigheid? Koopwaar is het geworden!”

Goede wijn behoeft geen krans, dat geldt ten zeerste voor de schrijfstijl van Rudy Soetewey. Het verhaal van “Bericht van de overkant” is zonder meer apart. Zó apart dat de lezer zich in den beginne enige tijd afvraagt waar het nu eigenlijk over gaat. Maar gaandeweg beklijft het verhaal meer en meer, al is het niet eenvoudig grip op de materie te krijgen. Dat lukt de hoofdpersoon zelf ook niet echt, dus is dat niet zo vreemd. Wat blijft is een bijna surrealistische leeservaring die eindigt in een creatief geschapen loophole.

Blijft de vraag waarom het boek het opschrift “thriller” draagt. Dat is het naar mijn mening zeker niet. De lezer die een spannende plot rond een misdaad met een sensationele ontknoping dienaangaande verwacht, zal niet zo aan zijn trekken komen. “Bericht van de overkant” is nauwelijks in een bestaand genre onder te brengen. En dat maakt het ook meteen een bijzonder boek. Het is zeer lezenswaardig en bevat tussen de fantasierijke delen van het verhaal door kritische en interessante wijsheden waarin we de schrijver Rudy Soetewey herkennen.

“Misschien had ik er beter aan gedaan niet te reageren. Sommige automatismen zitten echter diep, en een reflex doet nu eenmaal geen beroep op verstand.”

De eindredactie verdient een compliment. Het boek is nagenoeg foutloos, en dat komt in boekenland niet zo vaak voor.

“Bericht van de overkant” is een zeer goed boek en krijgt vier heldere sterren.