Gerard Nanne: De zaak Borman

Gerard Nanne schrijft al vele jaren heerlijke misdaadromans. Acht ervan zijn tot nu toe op deze blog besproken, laatstelijk was dat “De moord op Roos Landgraaf”. Op één uitzondering na kregen deze boeken de kwalificatie zeer goed ofwel vier sterren. Nanne houdt daarmee heel knap een hoog niveau vast. Met de komst in augustus 2024 van zijn nieuwe boek “De zaak Borman” kent zijn oeuvre maar liefst 21 titels.

Misdaadjournaliste Tamar van Zanten is als tiener met vader Menno en moeder Greta naar Toronto Canada geëmigreerd. Vijftien jaar later komt ze met haar vader terug in haar geboortedorp Waarddijk voor de uitvaart van haar nichtje Jasmine, dochter van Menno’s broer Hugo. Zij was bijna zestien jaar, en is volgens de politie door een noodlottig ongeval om het leven gekomen.

Na de uitvaart ontmoet Tamar haar leeftijdgenoot Martijn Koopman. Deze is in het verleden veroordeeld voor de moord op Sanna Borman, een jeugdvriendin van Tamar, en heeft twaalf jaar vastgezeten. Martijn heeft zijn betrokkenheid bij de dood van Sanna altijd ontkend. Niemand gelooft hem, maar Tamar krijgt na het aanhoren van zijn verhaal intuïtief het gevoel dat Martijn inderdaad door een gerechtelijke dwaling voor zo lange tijd in de gevangenis is beland. Als Menno met zijn dochter terug wil gaan naar Canada, blijft Tamar tot grote ontstemming van Menno achter in Waarddijk om de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Vanuit Canada belt Menno regelmatig met zijn dochter. Tamar vindt daarbij diverse opmerkingen en emotionele reacties van haar vader nogal opmerkelijk.

Als een rode draad in het verhaal verschijnt het echtpaar Albert en Dora Stevens regelmatig ten tonele. Dora is een echte roddeltante, Albert is daaraan gewend en gaat op bijna vermakelijke manier ermee om. Tamar praat met hen en met vele anderen in de directe omgeving van wijlen Sanna. Simone, de moeder van Sanna, is een van de weinigen die Tamar steunen in haar twijfel over de veroordeling van Martijn. Met Gonda, de zus van Menno en Hugo, verloopt het gesprek van Tamar uitermate moeizaam door de toenemende dementie van haar tante.

Emilie, een oude vriendin van Tamar, is getrouwd met de nogal botte domineeszoon Chris Meskens. Zij deelt haar wel en wee met Tamar, en dat leidt tot heftige gesprekken. De vondst van menselijke resten op het landgoed van familie van Tamar zet de verhoudingen in en buiten het dorp op scherp. Bijna tergend (heerlijk!) langzaam komen de vele elementen van de plot bij elkaar. De ontknoping van het verhaal is verrassend en origineel. De intriges en geheimen binnen enkele families zijn werkelijk ongekend. Tamar weet ze te ontrafelen.

Al vele malen is de fijne en heldere schrijfstijl van Gerard Nanne hier geroemd. Ook in deze standalone is het verhaal heel beeldend en toegankelijk. De kracht van de misdaadromans van Nanne zit ook in het realiteitsgehalte. Steeds weer krijgt de lezer het (prettige) gevoel dat de beschreven gebeurtenissen zomaar daadwerkelijk zouden kunnen plaatsvinden. Voeg daarbij een sterke en fijnzinnig geconstrueerde plot en je hebt een boek waarvan volop te genieten valt. De personages zijn levensecht. De exact honderd hoofdstukken zijn alle kort en krachtig, en dwingen welhaast tot doorlezen.

“De zaak Borman” is een ijzersterke misdaadroman en behoort tot het beste werk van Gerard Nanne. Het is nog steeds wonderlijk dat deze begaafde schrijver –bij mijn weten- niet in den brede bekendheid geniet. Die verdient hij zonder meer. Zijn nieuwste boek is meer dan zeer goed en krijgt viereneenhalve ster.