Boekrecensies van Charles Kuijpers

Loes den Hollander is een van de beste en ook meest productieve thrillerschrijfsters van Nederland. Zij schrijft in een hoog tempo van twee boeken per jaar maar doet geen enkele concessie aan de kwaliteit. Haar vorige boek “Duivelspact” kreeg vele loftuitingen en vijf flonkerende sterren. Onder de titel “Pijngrens” verscheen in april 2017 de alweer 22 e thriller van Loes. Het verhaal kent drie hoofdpersonen: Bridget Homberg die gescheiden is en een volwassen zoon Thijmen heeft, Maxim Teeven die na zijn scheiding samenwoont met vriendin Sharon, en Annemiek Verwey die een bijzonder huwelijk heeft met notaris Arnoud Jan Biesheuvel. Het behoorlijk complexe leven van deze drie komt in hoofdstukken met wisselende perspectieven diepgaand en beeldend aan de orde. Als Doug, de beste vriend van Maxim, om het leven komt bij een immense ramp, nemen de gebeurtenissen vele dramatische wendingen. Er vallen doden en er worden verwoede pogingen gedaan om die daden op doortrapte wijze te

In een fraai uitgegeven boek van bescheiden formaat met hardcover en goudopdruk op de rug vertelt Simone van der Vlugt –vooral, maar niet alleen, bekend van lezenswaardige thrillers- een prachtig verhaal. Het is een vrije versie van een Italiaanse liefdesgeschiedenis die zich afspeelt in het jaar 1396 in Fiorenza, de toenmalige naam van Florence. De hoofdpersoon en ik-figuur van het verhaal is de achttienjarige Ginevra degli Amieri die een beantwoorde maar onmogelijke liefde koestert voor haar plaatsgenoot Antonio Rondinelli die studeert in Bologna. Haar ouders Bernardo en Patrizia zijn van mening dat Antonio een ongeschikte partij voor hun dochter is. Als de rijke weduwnaar Francesco Agolanti de hand van Ginevra vraagt aan haar vader lijkt haar toekomst tot haar grote verdriet bezegeld. Maar dan….. “Een paar hartslagen lang houden onze ogen elkaar vast, dan knik ik.” Simone van der Vlugt heeft een voortreffelijke penvoering die juist in dit soort verhalen optimaal

De Spaanse journalist Antonio Iturbe voerde vele gesprekken met Dita Dorachova die het concentratiekamp Auschwitz overleefde. Op basis van deze gesprekken schreef hij de roman “De bibliothecaresse van Auschwitz” die in 2013 in het Nederlands verscheen. Het verhaal is een mengeling van feiten en fictie. Uitgangspunt is het volgende gegeven. “Tijdens zijn bestaan huisvestte blok 31 (in vernietigingskamp Auschwitz) zeker vijfhonderd kinderen, samen met een aantal gevangenen die waren aangesteld als “adviseur”, en ondanks de strenge bewaking was er tegen alle verwachtingen in ook een clandestiene kinderbibliotheek. De bibliotheek was minuscuul: ze bestond uit acht boeken, waaronder Een korte geschiedenis van de wereld van H.G. Wells, een Russisch schoolboek en een boek over analytische meetkunde. Tegen het einde van de dag werden de boeken toevertrouwd aan een van de oudere meisjes, wier taak het was ze iedere avond op een andere plaats te verstoppen.” Dat “oudere meisje” i

Max van Olden, in het dagelijks leven advocaat, won met zijn eersteling “Lieve edelachtbare” de Schaduwprijs 2016. Dat is de pendant van De Gouden Strop, maar dan louter voor debuutthrillers. Zijn tweede thriller “De juiste man” kent als hoofdpersoon de advocaat Oscar Seefelt. Deze houdt zich in 2016 in een eenmanspraktijk bezig met voornamelijk routinematige zaken. Toen Oscar twintig jaar eerder in een groot kantoor op weg was naar de partnerstatus in de maatschap, maakte een dramatische gebeurtenis niet alleen op bijzondere wijze een einde aan die carrière maar ook aan het geluk in zijn privéleven. Sedertdien is hij vervuld van wraakgevoelens jegens de veroorzaker van al deze ellende, maar die bleek aalglad en ontsprong vooralsnog de dans. Als in 2016 een cliënte met een arbeidsrechtelijk probleem zich meldt in zijn praktijk, ziet Oscar zijn kans schoon om alsnog wraak te nemen op zijn plaaggeest. Hij spant zelfs samen met die cliënte teneinde de betrokkene volledig

Na haar geweldige vierde thriller “Manzanilla” (5*) van Ellen G. (Gerretzen) uit 2014 is het enige tijd stil geweest. De fans wachtten met spanning op de volgende, en zijn daarin bepaaldelijk niet teleurgesteld. In “Zerk”, de nieuwe thriller van Ellen, is wederom een hoofdrol weggelegd voor de interessante, intrigerende en menselijke Berlijnse oud-hoofdcommissaris van het Landeskriminalamt (LKA) Wolfgang. Ook enkele andere bekenden maken weer hun opwachting. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Berlijn. Op de Joodse begraafplaats Weissensee wordt een man gevonden, die is vermoord op zijn eigen familiegraf. Onderzoek van het LKA levert vooralsnog niets op. Een journalist van het Berliner Tageblatt die zich om moverende redenen bedient van een schuilnaam, komt met een sensationeel artikel waarin een verband met antisemitisme wordt gelegd voor deze misdaad en diverse eerdere moorden. Dit al dan niet vermeende verband werpt een politiek gevoelig licht op de kwaliteit v

Met zijn nieuwe thriller schetst Frank van Zwol een huiveringwekkend beeld van de technische middelen die terroristen ten dienste staan om een aanslag te plegen die zijn weerga niet kent. In “Schokgolf” lopen twee verhaallijnen aanvankelijk los van elkaar maar ze raken zoals dat vrijwel altijd gebeurt in een thriller, langzaam maar onontkoombaar verstrengeld. De al uit het indrukwekkende boek “Niemandsland” van Van Zwol bekende oud-marinier Tom Brandt leidt een dubbelleven. Enerzijds is hij natuurfotograaf voor National Geographic, anderzijds doet hij in opdracht af en toe klussen voor de MIVD (Militaire Inlichtingen- en Veiligheids- Dienst). Bij zijn verblijf op IJsland in het kader van zijn fotografische activiteiten raakt Tom betrokken bij een bizar ongeluk in een vulkaankrater. Daarbij is als gids onder meer de aantrekkelijke vulkanoloog Ragnhildur Einarsdottir betrokken. De twee voelen zich allengs tot elkaar aangetrokken doch de heftige gebeurtenissen bieden weini

Cilla en Rolf Börjlind zijn zeer gerenommeerde Zweedse scenarioschrijvers, zij hebben onder meer de scripts van maar liefst 26 films over de speurder Martin Beck op hun naam. Met hun fantastische thrillerdebuut “Springvloed” (5*) maakten zij in 2013 een verpletterende entree in boekenland. Hun tweede boek “De derde stem” (2014) was goed voor vier sterren waarna het geweldige “Zwarte dageraad” in 2015 wederom de hoogste score van vijf sterren haalde. Zo’n geschiedenis schept hoge verwachtingen voor het volgende boek. En die worden door de schrijvers met verve waargemaakt ! De nieuwste thriller van het echtpaar Börjlind verscheen medio februari 2017 en draagt de titel “Wiegelied”. Het verhaal begint met een ogenschijnlijk romantische gebeurtenis op de Filipijnen die echter al snel in een opzettelijk veroorzaakt drama uitmondt. Dan gaat de lezer vier maanden terug in de tijd. De uit de vorige boeken bekende aan lager wal geraakte maar opkrabbelende oud-politieman Tom Stilt

Heleen van der Kemp heeft met “Blond 15” (2010), “Afrekening” (2011) en “Onschendbaar” (2013) reeds drie thrillers op haar naam staan van een constante, hoge kwaliteit. Al deze boeken kregen destijds van mij vier sterren. In oktober 2015 rolde “Bijwerking”, het vierde boek wederom met rechercheur Britt Franken, van de persen. Na het lezen van de proloog staat de lezer meteen op scherp. Werner Stevens, een kleine drugsdealer, wordt in koelen bloede doodgeschoten door een meedogenloze drugsbaas omdat hij niet langer in diens gareel wenst te lopen. Het lichaam van Werner wordt bij toeval gevonden in een leegstaande kantoorkolos door een beveiligingsman. Rechercheurs Britt Franken en Wim van der Velden onderzoeken de zaak. Omdat op het lijk drugs worden aangetroffen wordt het onderzoek ingebed in een lopend onderzoek naar de herkomst van gevaarlijke partydrugs die in Amsterdam in omloop zijn en al enkele drama’s teweeg hebben gebracht. In dat onderzoek onder leiding van kor

De debuutroman “Wisselwerking” van Bertina Mulder is met 197 pagina’s een boek van relatief bescheiden omvang. Maar de schrijfster weet in kort bestek een prachtig verhaal aan de lezer voor te schotelen. Het boek kent twee verhaallijnen die in eerste instantie ogenschijnlijk geen enkel verband met elkaar hebben. Gaandeweg wordt op aangename wijze duidelijk dat er wel degelijk verband is. Sterker nog, tegen het einde van het boek vloeien de verhaallijnen op fraaie wijze samen, al voelt de oplettende lezer het wel ruim tevoren aankomen. Maar dat is helemaal niet erg, het is een roman en geen thriller. In de proloog doet Arend Ubbink, een van de hoofdpersonages, in 1971 iets waar hij later veel spijt van krijgt. Vijfenveertig jaar na dato speelt dat voorval hem nog steeds parten. De andere verhaallijn gaat over twee studenten. Sjoerd Koster en Zom (die veel later Thomas Wong blijkt te heten) zijn studievrienden en gezworen kameraden. Zij staan op het punt om af te studeren

“Kent u die uitdrukking? “, zou dominee Eppe Gremdaat zeggen. Ja? Dan bent u een gelukkig mens want dan kunt u zeer waarschijnlijk lezen, of in ieder geval goed luisteren. En als u dat regelmatig doet komt u die opmerkelijke zinsnede zeker meer dan incidenteel tegen. Misschien wel meer dan u lief is. Wellicht heeft de NS-publieksprijs het gebruik van het zinnetje ook nog sterk bevorderd. Maar als je erover nadenkt…… De taal is rijk en gevarieerd. Beeldspraak is een belangrijk middel om de lezer (of de toehoorder) te winnen en de aandacht vast te houden. Maar het gebruik van beeldspraak slaat niet zelden door in een poging van de schrijver om zijn of haar werk het stempel “literair” te laten verkrijgen. Af en toe verschijnen boeken die zo bol staan van de gezochte en gewrongen beeldspraak dat de haren je te berge rijzen (ook al zo’n mooie J ). Sommigen vinden het prachtig en genieten met volle teugen, anderen gruwen ervan omdat zij vinden dat eenvoud het kenmerk van het ware is

En ja hoor, daar is het weer. Dat vreselijke zinnetje dat ooit door de bedenker ervan als een fraaie vondst is gelanceerd en tegenwoordig te pas en te onpas wordt gebruikt in recensies, columns, boeken, essays en op achterflappen en covers van boeken. Het is een terreur aan het worden! Achteloos wordt het steeds weer opnieuw uitgespuugd alsof het de mooiste uitdrukking van de eeuw is. Velen lezen er gewoon overheen, maar bij anderen wordt de irritatiegraad op de proef gesteld. Tientallen keren zie je het voorbijkomen, en dan vraag je je ten minste twee dingen af. Ten eerste: waarom bedenkt de schrijver ervan niet eindelijk eens een keer iets nieuws? Niets is gemakkelijker dan een cliché te gebruiken. Daar hoef je niet over na te denken, de luiheid wint. Maar denk ook eens aan het incasseringsvermogen van de lezer van de pennenvrucht. Onze taal is rijk en biedt talloze mogelijkheden om de kennelijke bedoeling van het gewraakte zinnetje op een meer originele manier te verwoo

Anya Niewierra is in het dagelijkse leven algemeen-directeur van de VVV Zuid-Limburg, een veeleisende en dynamische baan. Ondanks dat drukke bestaan weet zij ook nog tijd te vinden voor het schrijven van thrillers. En goede! In 2013 verscheen haar debuut “Vrij uitzicht”, een fraai en sfeervol verhaal met een langzaam opgebouwde spanning dat zich in het haar welbekende prachtige Zuid-Franse bergdorpje Mosset afspeelt. Dit boek kreeg lovende kritieken. In januari 2017 rolde “Het dossier” van de persen, een thriller over de spannende en onthutsende wederwaardigheden van de rijkelijk getalenteerde schilderes/kunstvervalser Josta Bresse in de voormalige DDR. Het verhaal is in eerste instantie gesitueerd in een de schrijfster en sommige lezers niet onbekende omgeving in Zuid-Limburg. De spanning zit er vanaf de eerste bladzijden meteen in. De hoofdpersoon en tevens ik-persoon Josta Bresse (geboren Wolf), een 46-jarige weduwe, wordt op 18 april 2014 in tamelijk verwarde

“Kwaadschiks” van A.F.Th. van der Heijden is het zesde deel in de cyclus “De tandeloze tijd”. Niettemin is het een zelfstandig leesbaar verhaal; voorkennis uit de eerdere boeken is geenszins vereist. Het papieren boek heeft in de paperbackuitvoering een omvang van maar liefst 1280 pagina’s. Het is een soort kruising tussen een roman en een thriller. Het verhaal is geïnspireerd op een wegens spoilergevaar niet nader te noemen ware gebeurtenis die met de ongebreidelde fantasie van de schrijver vervolgens in een kolkend verhaal is ingebed. Hoofdpersoon in het boek is Nico Dorlas, een gecompliceerd figuur van middelbare leeftijd. Nico is artdirector bij een reclamebureau. Aldaar werken ook enkele jonge honden die hem links en rechts dreigen in te halen. Ook in privé gaat het hem niet meer voor de wind. Hij woont samen met Desy en haar veertienjarige zoon Hemmo. Met Desy heeft hij een nogal bijzondere verhouding, zoals onder meer blijkt uit de “Ruziezoekertjes”, berichtjes o

Het recenseren van boeken gebeurde vroeger vrijwel uitsluitend door professionele recensenten die hun al dan niet met gal doordrenkte mening over een boek ten beste gaven in kranten en soms ook in tijdschriften. In het algemeen kan worden gesteld dat deze groep recensenten niet alleen uiterst consciëntieus te werk ging maar ook meestal zeer kritisch was in het oordeel en bepaaldelijk niet scheutig was met het uitdelen van hoge waarderingen in de vorm van veel sterren (zeg: vier of vijf) in het alom gebruikte vijfsterrenstelsel. Drastische verandering in deze situatie is teweeggebracht door de komst van het internet en vooral maar niet alleen door de hoge vlucht die de sociale media daarin hebben genomen. Daarbij kan worden gedacht aan Facebook en de talloze blogs die zich tegenwoordig manifesteren. Ineens meet Jan en Alleman zich ongevraagd de status van boekrecensent aan en publiceert onder de noemer “recensie” pennenvruchten van zeer uiteenlopende kwaliteit. Zij variëre

In 2005 verscheen het boekje “Het kleine meisje van meneer Linh” van Philippe Claudel. Toentertijd maakte het bij eerste lezing al grote indruk en bleef me bij als een van de mooiste verhalen die ik ooit gelezen heb. In de fraaie luxe editie uit 2013 beslaat het verhaal slechts 137 bladzijden met relatief weinig tekst per pagina. Maar wat een ongelooflijke rijkdom biedt dit verhaal! Meneer Linh woont in een oorlogsgebied. Als zijn zoon en schoondochter bij een bombardement omkomen, gaat hij met zijn pasgeboren kleindochter Sang diû naar een veilig oord in een ander land. Daar verblijft hij in een opvangcentrum, waar zijn medebewoners meewarig toekijken hoe teder en liefdevol meneer Linh zijn nimmer klagende kleindochter verzorgt. Hij ontmoet de kettingroker meneer Bark die dagelijks, zittend op een bankje,   lange verhalen tegen hem afsteekt waarvan hij geen woord verstaat. Bark denkt dat de kleindochter van meneer Linh de naam Sans Dieu draagt, en vindt dat enigszins vreemd.

De roman “Het geheim van Vesalius” van de Spaanse schrijver Jordi Llobregat speelt zich af in Barcelona in het jaar 1888. De stad maakt zich op voor de opening van de Wereldtentoonstelling aldaar. De van origine Spaanse hoogleraar in Oxford Daniel Amat gaat na de dood van zijn vader naar Barcelona. Hij laat zijn verloofde Alexandra Warren, dochter van de rector van de universiteit Sir Edward Warren, achter in Oxford. In Barcelona krijgt hij te horen dat zijn vader geen natuurlijke dood is gestorven. Amat heeft ook nog een zwaar trauma uit zijn jeugd dat hij voldoende verwerkt lijkt te hebben. Eenmaal in Barcelona gaat Daniel na de begrafenis van zijn vader op zoek naar een seriemoordenaar die het op jonge meisjes heeft gemunt. Daarbij komt zijn jeugdtrauma in volle omvang weer in beeld. Tegelijkertijd onderneemt de journalist Bernat Fleixa van de krant Correo de Barcelona evenals de mysterieuze student geneeskunde Pau Gilbert een zoektocht naar het intrigerende en fel

“Die alligator eruit of ik eruit!” Ziehier het kernthema van “Albert moet naar huis” van de Amerikaanse schrijver Homer Hickam. Deze voormalige NASA-ingenieur heeft al een indrukwekkende bibliografie van Engelstalige boeken en is in de VS een bestsellerauteur. Het luchthartige en hier en daar licht filosofische verhaal “Albert moet naar huis” zou gebaseerd zijn op een familielegende. De ouders van de schrijver, Homer senior en Elsie Lavender, spelen de hoofdrol in het boek dat bol staat van onderkoelde humor en absurde gebeurtenissen. Homer en Elsie leiden een relatief gelukkig leventje in Coalwood (West-Virginia). Zoals een groot deel van de mannen in het stadje is Homer mijnwerker. Zij hebben bij hun huwelijk een alligatorbaby in een schoenendoos cadeau gekregen van de danser Buddy Ebsen op wie Elsie vóór Homer een oogje had. Kleine alligators worden groot en hoewel Elsie gek is op het dier met de roepnaam Albert, wil Homer deze in de badkamer wonende huisgenoot

De thriller “Drone” van Bart-Jan Kazemier prijkt op de longlist van tien genomineerde boeken voor de Gouden Strop 2016. En terecht! Het boek kent twee verhaallijnen die alternerend aan bod komen en uiteindelijk fraai samenkomen. Het decor voor de gebeurtenissen bevindt zich in de nabije toekomst. Dat blijkt de lezer gaandeweg uit de technologie en een verwijzing naar een bekend kabinet. De eerste verhaallijn handelt over een politiek getinte kwestie. Ava Rodenburg is minister van Defensie in het kabinet Stahlman II (een coalitie van de Liberalen en de Sociaaldemocratische Partij) en ondervindt grote problemen bij de aanvaarding in de Tweede Kamer van haar plannen tot aanschaf van de hightech drone met de veelzeggende naam Pandora bij Lockheed Northrop. Een herkenbaar steekspel met leiders van regeringspartijen die niet al hun fractieleden onder controle hebben, en met de oppositie die zwelgt in zijn machtspositie, tekent zich af en roept bij de lezer op veelal subtiele wi