Delia Owens: Daar waar de rivierkreeften zingen

In 2018 verscheen in Amerika “Where the crawdads sing”, het romandebuut van de biologe Delia Owens. Het boek werd in Amerika een sensatie: niet minder dan 25 weken stond het op nummer 1 in de bestsellerlijst van The New York Times. In hetzelfde jaar werd het al in Nederland uitgegeven onder de titel “Het moerasmeisje”, maar het viel vermoedelijk in dat jaar niet echt op bij de lezers. Waarschijnlijk om die reden en natuurlijk ook omdat het volgens velen een zeer goed boek is, werd het in januari 2020 opnieuw uitgegeven, en nu onder de titel “Daar waar de rivierkreeften zingen”. Een letterlijke vertaling van de Amerikaanse titel, maar ook een die intrigeert en biologeert.


In de proloog wordt in 1969 een dode gevonden in het drasland (dat is weke, moerassige grond) nabij het plaatsje Barkley Cove in North Carolina.

“Drasland weet alles van de dood en beschouwt een sterfgeval niet noodzakelijkerwijs als een tragedie, laat staan als een zonde.”

Het verhaal begint in 1952. Kya Clark woont met haar drankzuchtige en gewelddadige vader en haar moeder, broers en zussen in primitieve omstandigheden op een afgelegen plek in het moerasgebied bij Barkley Cove. Terwijl zij pas zes jaar oud is, vertrekken broers en zussen naar andere oorden, en ook haar moeder gaat kort daarna weg om niet meer terug te komen. Kya blijft alleen achter met haar vader in een ternauwernood leefbare symbiose. In 1956 verdwijnt ook hij, en vanaf dan is Kya in eenzaamheid op zichzelf aangewezen. Ze overleeft via ruilhandel die haar net voldoende middelen van bestaan oplevert. Vervolgens wisselen scènes in verschillende tijdsgewrichten elkaar af. Een deel gaat over de jeugd van Kya, het andere speelt vanaf 1969.

In 1960 krijgt Kya les in onder andere lezen van de iets oudere jongen Tate op wie zij in stilte verliefd raakt. Maar Tate raakt uit beeld omdat hij elders gaat studeren. Hij wordt jaren later promovendus in de protozoölogie.

In de verhaallijn vanaf 1969 speelt de verdachte dood van een jongeman uit Barkley Cove een hoofdrol. De verdenking valt op Kya omdat zij een “relatie” met de betrokkene had waarna zij op zeer onheuse wijze werd gedumpt.

“Kijkend naar de lucht en de wolken die boven haar zwoegden zei ze hardop: ‘Ik moet het leven in mijn eentje volbrengen, maar dat wist ik. Ik weet al heel lang dat mensen niet blijven.’ “

Sheriff Ed Jackson lijdt aan tunnelvisie maar aanklager Eric Chastain brengt haar op verdenking van moord vastbesloten voor de rechter.

De gang van zaken in het proces tegen Kya wordt op uiterst onderhoudende en prettig leesbare wijze beschreven. Haar advocaat Tom Milton voert de verdediging zeer spitsvondig, maar de juryleden uit het plaatsje lijken niet onbevooroordeeld. Donkere wolken pakken zich samen boven haar.

Tegen het einde kent het verhaal enkele onverwachte wendingen die de lezer zonder meer zullen verrassen en deels ook ontroeren.

Delia Owens heeft in vlotte en toegankelijke schrijfstijl een prachtige roman met een licht spannende ondertoon geschreven die thema’s als romantiek, eenzaamheid, verlaten worden, onmogelijke relaties, emotioneel bedrog en ontoelaatbare vooroordelen fraai verpakt in een boeiend verhaal. Hier en daar is er wellicht een wat minder geloofwaardig aspect, maar wie de media intensief volgt, weet dat vrijwel niets onmogelijk is.

De titel van het boek refereert aan de afgelegen ongerepte natuur. Gelet op de achtergrond van de schrijfster mag het niet verbazen dat interessante wetenswaardigheden uit de levende natuur in het verhaal zijn verwerkt. De karakters van de belangrijkste personen in het boek zijn sterk uitgewerkt. En de gebeurtenissen zijn zodanig boeiend bedacht en beschreven dat de lezer zich geen moment verveelt en zich regelmatig ter plaatse waant.

“Daar waar de rivierkreeften zingen” is een prachtige roman die zonder twijfel in de categorie “zeer goed” thuishoort.

Het ijzersterke debuut van Delia Owens krijgt vier krachtig stralende sterren.  

 

  


Reacties

  1. Zeker ijzersterk debuut, een prachtig verhaal!
    groeten, Annette

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo maf dat het dan eerst niet aanslaat en later wel. Dat zal vast niet alleen aan de titel liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een prachtig ontroerend verhaal met een verrassend einde. Blijft boeien tot het einde!!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten