Boekrecensies van Charles Kuijpers

Tim Krabbé (1943) heeft een imposante bibliografie. Hij debuteerde in 1967 met de roman “De werkelijke moord op Kitty Duisenberg”. Daarna volgde een indrukwekkende serie boeken van zijn hand. Zijn “Schaakkuriosa” (1974) en “Nieuwe schaakkuriosa” (1977) zijn ware klassiekers in de schaakwereld. Vanzelfsprekend heb ik die als gedreven schaker destijds verslonden. In de loop van de (inmiddels lang vervlogen) jaren kwamen “Het gouden ei” (1984), “Vertraging” (1994), “De paardentekenaar” (1995), “De grot” (1997), “Kathy’s dochter” (2002), “Marte Jacobs” (2007), “Een tafel vol vlinders” (Boekenweekgeschenk 2009) en “ Meester Jacobson ” (Literair Juweeltje 2022) aan bod. Allemaal prachtige verhalen die met uitzondering van het laatste hier niet zijn besproken, eenvoudigweg omdat ik in die tijd nog geen recensies schreef. Bij elkaar vormen ze overigens nog niet eens de helft van het oeuvre van Tim Krabbé. Deze maand (november 2022) verscheen zijn nieuwe roman “Onkrijgbaarheid”. Het is een niet

Deze maand (november 2022) verscheen een alleraardigst boekje van de hand van Theo van Rijn, bekend van Uitgeverij Letterrijn. Het werkje met de intrigerende titel “De tattoospijtoptant (en 31 andere verhalen met een knipoog)” bevat 32 ultrakorte verhalen. De meeste ervan tellen minder dan twee bladzijden op bescheiden formaat met ruime druk. De verhaaltjes (deze term is geenszins denigrerend bedoeld, maar ziet louter op de omvang ervan) gaan over velerlei dagelijkse dingen, maar ook meer dan dat. Van Rijn schrijft soepel en vlot en dat is ook het meest geëigend in dit genre. De stukjes zijn zeer gevarieerd en vaak amusant. De schrijver bekijkt de aspecten des levens indringend en scherp. Niet zelden bevat een verhaaltje een originele kwinkslag en een onverwachte wending. Bij tijd en wijle komt ook een taalvondst voorbij. Het titelverhaaltje van de bundel is in al zijn eenvoud van grote schoonheid. Het gaat over de bijzondere reden waarom de voorgenomen verhuizing van René, de op 33-

De Zweedse auteur Jonas Jonasson brak in 2011 direct door met zijn debuutroman “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween”. Daarmee werd hij de grondlegger van een nieuw genre. In zijn boeken wordt verregaande, soms ook melige humor gecombineerd met maatschappijkritiek. Ik las dit boek met veel genoegen, maar ver voordat ik recensies ging schrijven. Het was in mijn huidige herinnering destijds op zijn minst een viersterrenboek. Daarna kwamen “ De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje ”(2013), “ Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand) ” (2015) en “ De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden ” (2018). Dat waren stuk voor stuk heerlijke boeken. Het in 2020 verschenen “Zoete Zoete Wraak bv” is mij ontgaan. Op 15 november 2022 verscheen de nieuwe roman van Jonasson “De profeet en de idioot”. Wederom is het een absurdistisch verhaal waar deze auteur patent op heeft. Het draait om een viertal wel héél verschillende hoofdpersonen en speelt i

Harrie Jekkers is een van mijn favoriete cabaretiers. Zijn voorstellingen “Het gelijk van de koffietent” (1990), “Met een goudvis naar zee” (1992), “Het geheim van de lachende piccolo” (1995), “Jekkers en Koos, het verhaal achter de liedjes” (1999) en “Als we zo vrij mogen zijn” (2015 met Jeroen van Merwijk) waren stuk voor stuk van grote klasse. Ze stonden bol van prachtige liedjes met niet zelden diepzinnige teksten, en van sketches in plat Haags met zowel (erg leuke) flauwekul als fijngevoelige diepzinnigheden. Op Youtube en Spotify is er veel van te vinden. Vele van zijn teksten zijn voor mij klassiekers geworden. Eén daarvan gaat over argumenten (in plat Haags): “Argumente, daar hebbie niks an. Daar kenne intelectuele er zestig van per seconde verzinne. Vergelijkinge, daar gaat het om.” In 2018 genoten Lucy en ik enorm van de voorstelling “Achter de duinen” in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Vandaag lezen wij in de krant een mooi bericht. Als eerbetoon aan het boegbeeld

In de tweede helft van de jaren zestig was Fik Meijer (1942) leraar klassieke talen aan de gymnasiumafdeling van het Bonaventuralyceum in Leiden. Omstreeks 1966 bracht hij mij en mijn klasgenoten met succes de beginselen van het Oud-Grieks bij en de bewondering voor de Ilias en Odyssee van Homerus. Later werd Fik hoogleraar oude geschiedenis aan de UvA, waar hij in 2007 met emeritaat ging. Ilja Gort is wijnboer, televisiemaker en schrijver. Zijn oorspronkelijke Chateau La Tulipe is wijd en zijd bekend. Recentelijk is het omgedoopt in Chateau Gort & Gort, nu zijn zoon Klaas volwaardig de dagelijkse leiding heeft. Acht van zijn boeken zijn hier besproken. Die zijn zeer gevarieerd en veelal erg humoristisch, op zijn minst van ondertoon. Zie de boekenlijst. Fik Meijer en Ilja Gort hebben elkaar gevonden in een prachtig project. Gezamenlijk schreven zij het op 31 oktober 2022 verschenen boek “Wijn als een Romein”, “Een reis naar de oorsprong van de wijn”. Het is lichtelijk speels op

De grootmeester van de absurdistische humor Jonas Jonasson was kortelings te gast bij Arjen Lubach. Daarbij sprak hij op zijn onnavolgbare wijze onder meer over zijn nieuwe boek. Dat komt binnenkort hier aan de orde. Voor de liefhebbers van zijn bijzondere verhalen volgen hier de recensies van twee oudere boeken.  Met zijn debuut “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween” maakte de Zweedse schrijver Jonas Jonasson in 2011 een verpletterende entree in de boekenwereld. Een schitterend verhaal dat bol staat van de onderkoelde humor en destijds vier sterren kreeg. Het werd ook verfilmd. Na “De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje” verscheen het derde boek van Jonasson onder de wederom grappig aandoende titel “Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand)”. Per Persson werkt als receptionist in het derderangs pension Meeroever, een voormalig bordeel. Hij is de kleinzoon van de aanvankelijk gefortuneerde paardenhandelaar Hendrik Bergman die samen met de

De grootmeester van de absurdistische humor Jonas Jonasson was kortelings te gast bij Arjen Lubach. Daarbij sprak hij op zijn onnavolgbare wijze onder meer over zijn nieuwe boek. Dat komt binnenkort hier aan de orde. Voor de liefhebbers van zijn bijzondere verhalen volgen hier de recensies van twee oudere boeken.  Met zijn debuutroman “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween” maakte de Zweedse schrijver Jonas Jonasson in 2011 grote indruk. Hij introduceerde een unieke schrijfstijl die bol staat van de onderkoelde zwarte en vaak melige humor. Onwaarschijnlijkheden rijgen zich aaneen waardoor de lezer al snel in een aangename fantasiewereld met licht realistische trekjes verkeert. De 100-jarige werd in 2013 gevolgd door “De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje”. Hoofdpersoon Nombeko Mayeki heeft een weinig uitdagende baan als latrinewerkster in Soweto, Zuid-Afrika. Haar vooruitzichten zijn niet groots. Dan gebeurt er iets dat haar leven voorgoed zal verander

Vonne van der Meer (1952) debuteerde in 1985 met de verhalenbundel “Het limonadegevoel”. Daarna volgden vele boeken. Enkele decennia geleden las ik haar romans “Eilandgasten” en “De avondboot” die toen zeer in de smaak vielen, maar nu tot vage herinnering zijn verworden. Deze maand (november 2022) verscheen met hardcover haar kleine roman – met netto 104 pagina's op bescheiden formaat veeleer een novelle - “Letselschade”. De fraaie minimalistische tekening op het boekje verraadt subtiel de achtergrond van de titel. Advocaat Anton Palthe begint aan zijn laatste zaak als letselschade-expert. Zijn cliënte is een jonge vrouw die door een skiongeluk een dwarslaesie heeft opgelopen. Het leven van deze Lucia Terbrugge is verwoest door een noodlottige val bij een afdaling waarbij de binding van haar ski losschoot. Palthe bereidt een schadeclaim voor tegen Star, de Zwitserse fabrikant van de binding. De advocaat komt een aantal malen op bezoek bij Lucia in het aan zee gelegen herstellin

De in het weekend van 29 en 30 oktober 2022 zeer terecht tweevoudig gelauwerde Vlaamse thrillerschrijver Toni Coppers heeft een respectabele bibliografie. Met de onverslijtbare Liese Meerhout als middelpunt verschenen tot dusverre al negentien boeken, waarvan een fors aantal hier is besproken. Daarnaast is er een “beginnende” serie met Alex Berger. Rond deze bijzondere, door de dood van zijn echtgenote Camille bij de terreuraanslagen in Parijs getraumatiseerde voormalige speurder verscheen in oktober 2022 het derde deel, “Offer”. Ziehier de fraaie covers van het drietal bij elkaar. Alex heeft zich teruggetrokken in een onherbergzame streek in de Italiaanse Apennijnen om innerlijke rust te vinden. Na de eerste zin van het verhaal is er meteen al een lichte spanning: “De wolf is in de buurt.” Dan treft de garde forestier Jean-Philippe Lamotte in het enorme Woud van Anlier in de Ardennen een naakt dood meisje in een wonderlijke pose aan. Zij is de dochter van een hoge functionaris

Bespreking van een dichtbundel is het ultieme waagstuk. Tot dusverre heb ik dat, voor zover de herinnering strekt, nog nooit aangedurfd. En dat is natuurlijk niet zonder reden. Door de jaren heen heb ik als poëzieliefhebber kennisgemaakt met vele dichters. Niet alleen in verzamelbundels, maar ook in monografieën. Gedichten van bijvoorbeeld Adriaan Roland Holst, Hendrik Marsman, Rutger Kopland, Bertus Aafjes, Ellen Warmond, J.B. Charles, Judith Herzberg, Tymen Trolsky en naast nog vele anderen niet te vergeten Herman De Coninck spraken en spreken mij zeer aan. Van Herman is diens gedicht “Kritiek” werkelijk onvergankelijk in al zijn eenvoud. Maar ook de simpele en tóch vaak puntige gedichten (hij noemde ze zelf rijmpjes) van Toon Hermans zijn zeer lezenswaardig. Zie “ Humor is een manier van overleven ”. Gedichten zijn er in een schier oneindig scala: van volstrekt onbegrijpelijk tot helder. De gevoelens na het lezen variëren evenzeer. Tanja Helderman (1974) schrijft gedichten sinds