Boekrecensies van Charles Kuijpers

Het debuut van Ilaria Tuti getiteld “Kind 39” werd in 2018 bejubeld als de Italiaanse thrillersensatie en in Italië door lezers gekozen tot het debuut van het jaar. Dat roept hoge verwachtingen op voor haar nieuwe in januari 2020 verschenen boek “De slapende nimf”. Worden die waargemaakt? Hoofdpersoon is commissaris Teresa Battaglia, een zestiger met diabetes, beginnende vergeetachtigheid en een trauma uit haar verleden. Aldus past zij in de lange rij van politiemensen in thrillers met wie het nodige aan de hand is. Teresa is gespecialiseerd in profilering van daders in onopgeloste zaken. Ze wordt geconfronteerd met het schilderij “De slapende nimf” uit lang vervlogen tijden, dat is gemaakt op wel zeer bijzondere en macabere wijze. Met haar medewerker inspecteur Massimo Marini gaat ze op onderzoek uit naar de achtergronden. Een bezoek aan de schilder Alessio Andrian levert niets op. “Wat er ook gebeurd is nadat hij ‘De slapende nimf’ heeft getekend, hij heeft besloten

In 2018 verschenen op deze blog twee Kuijpjes over A.L. Snijders , de uitvinder van het ZKV. Sedertdien gaat hij onverdroten door met het schrijven en op zondagmorgen voorlezen van nieuwe ZKV’s (is dit de juiste afkorting voor het meervoud?). Het inleidend praatje met de presentator (meestal Niels Heithuis) is altijd leuk. Snijders’ fantasie is vrijwel grenzeloos, uiterst bewonderenswaardig! Gisteren was een bijzonder moment: Snijders las twee verhaaltjes voor onder de titel “Almen 1” en “Almen 2”. In het gesprekje vooraf met de presentator zei de schrijver dat het eerste een normaal verhaal is en het tweede een (expres zo geschreven uiteraard) onbegrijpelijk verhaal. Ze waren zoals bijna altijd weer de moeite waard.  Helaas zit er copyright op de verhalen, ook al worden ze op de radio uitgesproken. Zijn uitgever is nogal stringent op dit punt, reden waarom het zeer vermakelijke “Almen 2” hier helaas niet integraal gepubliceerd kan worden. De slotzin die de bedoeld

In 2019 verschenen de Nederlandse edities van “ Stillhouse Lake ” en “ Killman Creek ” van de Amerikaanse schrijfster Rachel Caine bij Karakter Uitgevers. Beide boeken, onderdeel van een serie, waren een schot in de roos. En gelukkig voor de ongeduldige lezers onder ons verscheen het volgende “Wolfhunter River” al in februari 2020. Niet alleen de hoge kwaliteit van de verhaallijnen uit de eerste twee boeken, maar ook de slotzin van “Killman Creek” over seriemoordenaar Melvin Royal hadden grote verwachtingen geschapen. “En als hij eenmaal in de hel brandt, zal dat misschien nog wel het ergste voor hem zijn.” In de proloog wordt de zesjarige dochter van steenrijke ouders Ellie White ontvoerd vanuit haar school. Gwen Proctor is met haar kinderen Lanny en Connor terug in haar huis bij Stillhouse Lake. Sam Cade heeft intussen haar hart veroverd en woont nu bij hen. Gwen wordt nog steeds bedreigd door vele mensen die haar blijven zien als de medeplichtige van seriemoordenaa

Op de voorkant van het thrillerdebuut “Unit 8200” van Dov Alfon prijkt een citaat uit de Israëlische krant Haaretz: “Alfon neemt het stokje over van John le Carré en de oude meesters van de spionage thriller.” Dat is nogal wat. Gaat de vergelijking met de grote Le Carré op of is dit weer zo’n loftuiting die vooralsnog sterk moet worden gerelativeerd ? Het toneel van handeling bevindt zich voornamelijk in Parijs. Als kolonel Zeev Abadi van de Israëlische Unit 8200 –een onderdeel van de geheime dienst- aldaar vanuit Israël aankomt, wordt op vliegveld Charles de Gaulle een van zijn medepassagiers ontvoerd. Deze Yaniv Meidan loopt in een jolige bui letterlijk in de armen van een knappe blondine die iemand komt afhalen, en verdwijnt vervolgens spoorloos. De Parijse commissaris Jules Léger onderzoekt met hulp van Abadi de zaak. Al snel blijkt er een groep Chinese geheim agenten met kwade bedoelingen actief te zijn. Er vallen diverse doden, soms bij vergissing, soms opzettelijk, al

“Een van de beste Zweedse thrillers van het jaar.” Een zodanige loftuiting wordt wel vaker gebezigd en hoeft niet per definitie serieus te worden genomen. Dat hebben incidentele ervaringen in het verleden wel geleerd.  Zie bijvoorbeeld de recensie van “ De kinderen die naar het bos gingen ” van Lina Bengtsdotter welk boek de hemel in werd geprezen doch op aarde landde. De gelanceerde superlatieven over “Het voorteken” van Christoffer Carlsson wekten zeer hoge verwachtingen. En het eerste stuk van het verhaal leek die waar te gaan maken. In 1994 wordt de jonge vrouw Lovisa Markström vermoord. Zij wordt buiten gevonden. De dader probeert sporen te wissen door haar ouderlijk huis in brand te steken. Het is echter duidelijk dat Lovisa het slachtoffer is van een misdrijf. Edvard Christensson, een man met een opvliegend karakter, wordt uiteindelijk veroordeeld en belandt in de gevangenis. Politieagent Vidar Jörgensson komt in contact met Edvards zeer jonge neef Isak Nyqvi

Een palindroom is volgens Van Dale (2015): 1     een woord dat of een zin die van achteren naar voren gelezen kan worden waarbij de betekenis gelijk blijft (bv. parterretrap) of verandert (bv. kolk) 2     getal dat van links naar rechts gelezen hetzelfde is als van rechts naar links gelezen (bv. 2112) De eerste betekenis heeft vele taalliefhebbers in beweging gebracht waarbij de fantasie nauwelijks grenzen kende. Bijna veertig jaar geleden verscheen het fantastische boek “Opperlandse taal & letterkunde” van Battus (pseudoniem van Hugo Brandt Corstius). Onder ouderen is het boek legendarisch. Tal van vreemdsoortige taalverschijnselen werden erin behandeld, waaronder de/het (het mag allebei) palindroom.  Sindsdien is het een sport gebleven om records te vestigen op het terrein van de palindroom, zoals het langste aanvaardbare woord, de langste zin, en zelfs het langste verhaal of gedicht. Kijk maar eens in Wikipedia op de zoekterm “palindroom”. De gekte is b