Boekrecensies van Charles Kuijpers

De vreselijke dood van haar halfzus Henne die in 2015 op 69-jarige leeftijd na zichzelf uitgehongerd te hebben van de trap viel en hulp weigerde, bracht bij de gelouterde schrijfster Manon Uphoff een tientallen jaren opgekropte woede aan de oppervlakte. Een woede, die zij sinds haar jongste jaren had verdrongen en inwendig had beteugeld.  In haar deels autobiografisch getinte roman “Vallen is als vliegen” beschrijft zij een uiterst gevoelig onderwerp uit haar zeer pijnlijke verleden waarin zij opgroeide in het kinderrijke gezin van haar vader Henri Holbein, een kunstenaar en later wiskundige. De naam Holbein is gekozen om geen direct zichtbare band met de naam Uphoff te creëren en refereert aan de befaamde Duitse schilder die een hoge dunk van zichzelf had.  Uphoff duidt haar vader in het boek vaak aan met zijn initialen HEHH; hij heette voluit Henri Elias Hendrikus Holbein. Ook noemt ze haar vader soms de Minotaurus naar de mythologische figuur die half mens half dier

In februari 2019 verscheen de roman “Uit het leven van een hond” van de in Zweden wonende Nederlandse schrijver Sander Kollaard. Zijn overtuigende optreden enkele weken geleden in het veelal interessante tv-programma VPRO Boeken op de zondagochtend vestigde mijn aandacht op dit boek. En het lezen ervan was een waar genoegen. Het verhaal gaat in hoofdzaak over een zomerse zaterdag in het leven van Henk van Doorn. Henk is een 56-jarige IC-verpleegkundige die in Weesp samenwoont met zijn al op leeftijd zijnde hond Schurk. Hij is gescheiden van Lydia nadat hij haar in compromitterende omstandigheden heeft aangetroffen bij een onverwacht vroege thuiskomst. Ofschoon het leven hem nog meer minder prettige dingen heeft gebracht, heeft hij een uitgesproken positieve instelling en weet de kleine dingen des levens te waarderen op een bijna adembenemende wijze. Henk loopt over van de levenslust. Ook is hij een filosoof in de dop. Kollaard verwoordt dat her en der in het boek op eve

Na het in juni 2016 verschenen vijfde deel van de zgn. Bergmankronieken bleef het lange tijd stil rond het gelouterde Zweedse schrijversduo Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt. In het vierde (“Het stille meisje”) en vijfde deel (“De test”) werd het immorele gedrag van hoofdpersoon Sebastian Bergman irritant. Uit mijn recensie van “ De test ”:  “Was het niveau van zijn privéleven vooral in “Het stille meisje” al gedaald tot een bedenkelijk peil, ook in “De test” doet hij voortdurend zijn best om bijna iedere vrouw die hij tegenkomt, op primitieve wijze in bed te krijgen. Zijn personage maar ook dat van de betrokken dames neemt op dit vlak karikaturale vormen aan.” De hoge kwaliteit van de verhalen maakte dit minpunt echter steeds weer goed. Hoe is dat in het nieuwe boek? In de flaptekst van het zojuist verschenen zesde deel “Het oordeel” wordt gesproken over de “onuitstaanbare, egoïstische, maar hartveroverende psycholoog Sebastian Bergman”. Over die laatste typering z

Vlaanderen kent inmiddels een flink aantal gereputeerde thrillerschrijvers. Een van hen is Katrien Van Effelterre, die haar plaats in dit exclusieve gezelschap ruimschoots heeft verworven met haar drie eerdere thrillers. Het ijzersterke “ Doodsengel ” uit 2018 verwierf hoge waarderingen, hier zelfs vijf sterren. De lat lag derhalve zeer hoog voor de volgende pennenvrucht. Op 30 maart 2019 kwam “Onder controle” uit waarmee Katrien haar gemiddelde van minimaal één thriller per jaar knap vasthoudt. Geldt dat ook voor de kwaliteit? In de proloog gebeurt, zoals dat in een proloog hoort, iets zeer opmerkelijks dat de lezer meteen het verhaal in sleurt. Hoofdpersoon is de 36-jarige Nora Hendrickx die getrouwd is met de saaie en tegelijkertijd irritante leraar Adriaan Rijmers. Hij is een ziekelijke controlfreak die zijn vrouw extreem kort houdt.   Als Nora de aantrekkelijke adellijke Robin De Borchgrave ontmoet, ontsnapt zij even uit haar keurslijf. Maar er is meer aan de hand

De Nederlandse schrijfster Lineke Breukel woont sinds 2012 met haar gezin in Zweden. Zij heeft diverse romans en thrillers op haar naam, waaronder zelfs twee trilogieën. Haar nieuwste thriller verscheen in maart 2019 onder de titel “Boeman”. Het boek begint opmerkelijk genoeg met een gedicht over een stalker. Het laatste couplet luidt: “Verborgen aan de zijlijn van mijn leven Wacht hij geduldig en observeert. Een intieme draad werd tussen ons geweven Door de stalker die mij onzichtbaar begeert.” Een van de allerlaatste onderwerpen, waarover je een poëtische uiting zou willen doen, dunkt mij. Volgens Wikipedia heeft Lineke Breukel in het verleden last van diverse stalkers gehad. Dat zijn uiterst traumatische ervaringen. Stalkers zijn veelal zware psychopaten en kunnen onwaarschijnlijk ver gaan in hun ziekelijke neigingen.  Ook in “Boeman” speelt stalking een grote rol. Mogelijk heeft het schrijven erover therapeutisch effect, getuige het voorwoord. “Dit b

Vanmiddag heeft Ilse Ooms voor haar indringende boek "Bikkeltje" in Amsterdam een mooi huldeblijk gekregen. Ze won The Indie Award in de categorie "Meest leerzame boek (non-fictie)".                                   De terecht trotse winnares met boek en prijs De recensie van dit boek is hier te lezen. Van harte proficiat, Ilse!

De jonge, cum laude afgestudeerde filosoof Tim Fransen (1988) baarde in de periode 2014-2016 groot opzien met zijn briljante cabaretvoorstelling “Het failliet van de moderne tijd”. Daarin bracht hij een waarlijk uniek samenstel van veelal subtiele humor en elementaire kennismaking met de filosofie.  In 2018-2019 volgde een tweede programma. De beeldregistratie daarvan wordt op 27 april uitgezonden op NPO2 tv. Met zijn in oktober 2018 verschenen boek “Brieven aan Koos” laat Fransen zien ook een begenadigd schrijver te zijn. Koos is Koos Terpstra, toneelschrijver en theaterregisseur, evenals de helaas veel te vroeg overleden, uiterst sympathieke René Gude (de toenmalige denker des vaderlands) een goede vriend van Fransen. Gude was als het ware de ontdekker van de grote talenten van Fransen en heeft, wetende dat hij niet lang meer te leven had, gezegd: “Tim is het leven na mijn dood.” De brieven van Tim Fransen aan Terpstra vormen in het boek eenrichtingsverkeer en w

Na zijn in 2010 uitgegeven, door anderen veelgeprezen debuut “Bonita Avenue” bleef het zeer lange tijd stil rond schrijver Peter Buwalda. Die stilte is recentelijk verbroken met de verschijning van zijn tweede geesteskind “Otmars zonen”. Het is een lijvig boek van netto 597 bladzijden, en dan ook nog aangekondigd als het eerste deel van een trilogie. In Venlo woonde het gezin van Otmar Smit en partner Ulrike met drie kinderen: Dolf, Tosca en merkwaardigerwijs nog een Dolf. De laatste is een stiefzoon van Otmar, en wordt herdoopt als Ludwig, geïnspireerd door de liefde voor muziek waarvan het gezin dwangmatig doortrokken is. Dolfje wordt pianist en Tosca violiste. Ludwig, een van de belangrijkere personages in het boek, gaat als ingenieur bij Shell werken. Hij verzeilt daarbij in het Russische Sakhalin Energy waar CEO Johan/Hans Tromp de scepter zwaait. Tromps persoonlijke assistente Natalja wordt steeds nogal neerbuigend aangeduid. Tromp ziet zichzelf als de kroonprins va