Boekrecensies van Charles Kuijpers

De Italiaan Sandrone Dazieri schreef een thrillertrilogie waarvan de eerste twee delen “ Dood de Vader ” (2015) en “ Dood de Engel ” (2017) zeer in de smaak vielen bij de liefhebbers.  In juni 2019 verscheen het sluitstuk “Dood de Koning”. Als vanzelfsprekend is wederom de hoofdrol weggelegd voor de intussen vijfendertigjarige, intrigerende politieagente Colomba Caselli. Zij is na de uiterst gewelddadige confrontatie aan het slot van deel twee met de griezel Leo Bonaccorso waarmee dit boek start als bruggetje, uit de roulatie als agente. Begrijpelijke psychische problemen beheersen haar leven: ze stond aan het randje van de dood en overleefde ternauwernood de ontmoeting met Leo, en haar (platonische) vriend Dante Torre werd daarbij ontvoerd. De speurderszin van Colomba wordt weer aangewakkerd als zij in de tuin van haar geïsoleerd liggende woning in Mezzanotte een jongen vindt die onder het bloed zit en zich hult in stilzwijgen. Al snel blijkt dat de ouders van deze T

Straks verschijnt hier de recensie van het derde deel van de thrillertrilogie van Sandrone Dazieri. Het eerste boek recenseerde ik enkele jaren voordat ik deze blog begon. Ter completering is hier nummer één. De recensie van het tweede deel "Dood de Engel" staat hier al. De Italiaanse schrijver Sandrone Dazieri heeft in eigen taalgebied al een serie thrillers op zijn naam. Pas in 2015 kwam een van zijn boeken uit in het Nederlands. Gelet op de kwaliteit ervan verdient Xander Uitgevers een compliment voor deze veelbelovende “ontdekking”. De proloog van “Dood de Vader” gaat over een jongen die is opgesloten. Hij ziet door een spleet iemand met een mes op zich afkomen. Het is de Vader. Zoals veelal de bedoeling is van een proloog roept deze voornamelijk vragen op. In de buurt van Rome wordt een wanhopige man aangetroffen. Stefano Maugeri geeft aan dat zijn echtgenote Lucia Balestri en hun zoontje Luca verdwenen zijn. Niet veel later wordt het onthoofde lichaam

Adembenemend mooi is de eerste thriller van de trilogie van Eva García Sáenz de Urturi. Het verhaal met de enigszins mysterieus aandoende titel “De stilte van de witte stad” speelt zich in hoofdzaak af in Vitoria, de hoofdstad van Spaans Baskenland. Deze stad wordt ook wel de witte stad genoemd vanwege de jaarlijkse feesten op het plein “La Virgen Blanca”. De briljante archeoloog Tasio Ortiz de Zárate heeft een langdurige gevangenisstraf uitgezeten waartoe hij twintig jaar geleden werd veroordeeld voor een serie moorden in Vitoria. Tasio is destijds op een wel heel onverwachte manier ontmaskerd en opgebracht.  Nog vóór zijn vrijlating wordt de stad opgeschrikt door nieuwe soortgelijke moorden. In korte tijd worden mensen vermoord aangetroffen bij belangrijke gebouwen. Het zijn steeds een man en een vrouw zonder onderlinge relatie behoudens één gemeenschappelijk kenmerk. De slachtoffers hebben geen uiterlijke verwondingen maar zijn op afschuwelijke wijze omgebracht. Tw

Ontlezing: het verschijnsel dat er steeds minder wordt gelezen (Van Dale vijftiende druk 2015)

Mike van Holsteijn studeert Nederlands in Utrecht en werkt parttime (veelal op de zaterdag) bij boekhandel Hyperion in Zwijndrecht. In 2018 zag een alleraardigst boekje van zijn hand het levenslicht. Het heet “Van nog wat en alles” en heeft als ondertitel “Verhalen, gedichten en hersenspinsels van een mompelende millennial”. In effectief 120 bladzijden op klein formaat komen soms grote gedachten tevoorschijn. Het boekje is een aangename mengeling van lichtvoetige woordgrappen, mooie gedichten en niet zelden diepgaande korte verhalen.  Mooi geschreven essays als “Blind zicht”, “Ieder nadeel”, “Hou me vast” en “Het laatste kind” geven blijk van een rijke fantasie over onder meer belangrijke maatschappelijke thema’s maar ook de menselijke hang naar liefde. De gedichten zijn nu eens inhoudsrijk en dan weer welhaast humoristisch. Vooral “De zonsopgang” is daar een mooi voorbeeld van. Met toestemming van de auteur geciteerd: DE ZONSOPGANG Hoe de zon zijn kop opsteekt

De boekpresentatie van de thriller “Het CARPA Complot” van Heleen van den Hoven zou in juni 2019 plaatsvinden in het informatiecentrum over hoogwaterbescherming in Zuid-Holland Het Keringhuis van de Maeslantkering, het sluitstuk van de Deltawerken in de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland.  Opmerkelijk genoeg vond Rijkswaterstaat het gebruik van deze locatie niet gepast “gezien de huidige politieke aandacht voor cybersecurity” en wilde de ruimte niet beschikbaar stellen voor dit doel. Wat moet je daar nu van vinden?    De inhoud van het in maart 2019 verschenen tamelijk schokkende openbare rapport van de Algemene Rekenkamer “Digitale dijkverzwaring: cybersecurity en vitale waterwerken” is in feite het hoofdonderwerp van het boek. Op de site van de Rekenkamer staat onder meer het volgende hierover (ter toelichting: “pentesten” staat voor penetratietesten): “Cybersecurity vitale waterwerken niet waterdicht Tunnels, bruggen, sluizen en waterkeringen kunnen nog beter worden be

En alweer regent het superlatieven over een Scandinavische thriller. Op de achterflap van “De kinderen die het bos in gingen” van Lina Bengtsdotter is te lezen: “Dit is dé grote Zweedse crimesensatie.” (Dagbladet) “Hopelijk gaan we nog meer horen van deze rebelse Zweedse politieagent.” (VN Detective- & Thrillergids) “Briljante detective, indringend als een Zweedse zomernacht.” (Dagens Nyheter) De vrouwelijke detective Charlie Lager onderzoekt in haar geboortedorp Gullspäng een cold case . In 1989 is daar een meisje spoorloos verdwenen. Deze Francesca Mild is de dochter van Rikard en Fredrika Mild en woonde op het landgoed Gudhammar. In de proloog is zij tijdens het herfstgala op zoek naar haar schoolvriendje Paul Bergman. Francesca krijgt door de reactie van een groepje jongens die zij niet mag, een onbestemd gevoel. Charlie is ook om een andere reden terug in Gullspäng. Haar baas Challe wil dat Charlie zich onder behandeling stelt vanwege haar drankgebruik.

Met zijn prachtige boek “ De acht bergen ” uit 2016 vestigde Paolo Cognetti in 2017 in één klap zijn naam bij de Nederlandse lezers. Het verhaal is van grote schoonheid en diepgang. Vervolgens verscheen ouder werk van Cognetti in het Nederlands. In 2018 was dat “De buitenjongen”, oorspronkelijk uit 2013. En in juni 2019 kwam “Sofia draagt altijd zwart” dat Cognetti in 2012 schreef. In dat laatste boek draait het verhaal om Sofia Muratore die na een premature bevalling in het ziekenhuis ter wereld komt. Haar moeder Rossana had verboden medicijnen genomen waardoor de geboorte werd vervroegd. Aanvankelijk lijkt vader Roberto de hoofdpersoon van het boek. Hij is ingenieur bij Alfa Romeo. Zijn wederwaardigheden op zakelijk terrein alsook zijn vrijzinnige verhouding met collega Emma op zakenreizen worden uitgebreid zij het zeker niet gedetailleerd belicht. Ook Roberto’s zus Marta speelt een niet onbelangrijke rol. Zij heeft een aparte klik met Sofia die nogal zwartgallig in het