Frank van Zwol: Schokgolf

Met zijn nieuwe thriller schetst Frank van Zwol een huiveringwekkend beeld van de technische middelen die terroristen ten dienste staan om een aanslag te plegen die zijn weerga niet kent.

In “Schokgolf” lopen twee verhaallijnen aanvankelijk los van elkaar maar ze raken zoals dat vrijwel altijd gebeurt in een thriller, langzaam maar onontkoombaar verstrengeld.

De al uit het indrukwekkende boek “Niemandsland” van Van Zwol bekende oud-marinier Tom Brandt leidt een dubbelleven. Enerzijds is hij natuurfotograaf voor National Geographic, anderzijds doet hij in opdracht af en toe klussen voor de MIVD (Militaire Inlichtingen- en Veiligheids- Dienst).

Bij zijn verblijf op IJsland in het kader van zijn fotografische activiteiten raakt Tom betrokken bij een bizar ongeluk in een vulkaankrater. Daarbij is als gids onder meer de aantrekkelijke vulkanoloog Ragnhildur Einarsdottir betrokken. De twee voelen zich allengs tot elkaar aangetrokken doch de heftige gebeurtenissen bieden weinig ruimte tot ontplooiing daarvan.

In de tweede verhaallijn volgt de lezer de vuige en vuile plannen van een IS-terrorist met diens twee helpers op de voet. Zij willen op IJsland een natuurramp van immense omvang veroorzaken met behulp van geluidsgolven die aardverschuivingen kunnen veroorzaken.

Door interventie van chef MIVD Berendsen raakt Tom op het spoor van de terrorist. Er ontstaat een bloedstollende wedloop die uitloopt op een zinderende finale.

Frank van Zwol heeft een vaardige pen en weet als “beroepsavonturier”, zoals hij zichzelf omschrijft, fascinerende, op feiten gebaseerde verhalen te bedenken die zich afspelen in afgelegen gebieden met veelal woeste en ruige natuur. Hij is daarmee een bijzondere exponent van het “faction-genre” en dan met verhalen waarin de moderne techniek een niet onbelangrijke rol speelt. Je zou het “technothrillers” kunnen noemen.

Zijn beschrijvingen van natuur, gebeurtenissen en karakters zijn sterk en volledig. Door zijn krachtige en vloeiende schrijfstijl zonder lastige woorden heeft de lezer het gemakkelijk en kan zich -soms op het puntje van zijn stoel-  concentreren op de turbulentie van het verhaal.

De lezer blijft achter met een zeer onrustig gevoel. In hoeverre is het fictie? Wat staat onze wereld nog te wachten?

“Schokgolf” is zonder meer een aanrader en verdient vier zeer heldere sterren.