Boekrecensies van Charles Kuijpers

  In 2012 las ik een indrukwekkende roman uit 2007 van de vorig jaar op 84-jarige leeftijd overleden Tineke Beishuizen. Die behandelt een nog steeds actueel thema: de enorme gevaren van handheld bellen in de auto. Het boek maakte toen grote indruk, daarom nu alsnog mijn ultrakorte recensie van twaalf jaar geleden. Op weg naar huis na een kantoorborrel (waarbij zij niet teveel heeft gedronken) rijdt Anne, verblind door een tegenligger, een fietsend meisje van de puberleeftijd van haar eigen dochter aan dat aan de gevolgen van de aanrijding overlijdt. Tijdens de aanrijding was Anne met haar mobiele telefoon handheld aan het bellen. Door de dramatische gebeurtenis raakt het leven in het gezin van Anne langzaam maar onontkoombaar totaal ontwricht. Haar man, haar dochter, haar zoon en zijzelf vervreemden van elkaar ondanks de pogingen die Anne doet om te komen tot een open communicatie in huis. Haar man lijkt meer oog te hebben voor de belangen van zijn startende onderneming dan voor die va

Een interessant interview van Lotje IJzermans in VPRO Boeken met schrijver Tomas Lieske vestigde mijn aandacht op diens nieuwe roman “Wij van de Ripetta”. Het boek verscheen op 29 oktober 2024. Lieske (1943) blijkt een imposant oeuvre als auteur te hebben. Hij zal in januari volgend jaar de Constantijn Huygensprijs 2024 ontvangen. Niettemin is dit pas het eerste boek van hem dat op deze blog wordt besproken.  De befaamde schilder Caravaggio (1571-1610; volledige naam Michelangelo Merisi de Caravaggio) ontmoet in 1600 onderweg naar Rome de 12-jarige jongen Cecco. Ze reizen samen verder en zijn in de nachtelijke uren in de stad getuige van een vreselijke vechtpartij die eindigt in een moord. De betekenis van dit tafereel blijkt veel later in het verhaal. In de Via di Ripetta, een straat in Rome, bevindt zich het wijnlokaal “Ca l’Emile” waar de gasten zich tegoed doen aan de edele drank. Zij zijn “wij van de Ripetta”. Caravaggio en zijn model Lena zijn er ook kind aan huis. De schilder

Recentelijk verscheen “Moordzuchtig brein”, de derde misdaadroman van Gerard Legerstee (1956) bij Uitgeverij Elikser. Pas aan het eind van zijn lange carrière op financieel terrein bij grote instellingen ontdekte hij zijn passie voor het schrijven van thrillers. Die resulteerde achtereenvolgens in “De Caminomoord”, “Fatale biecht” en het nu te bespreken boek. De brigadiers bij de Rotterdamse recherche Leonie van de Bergh en Johan van Campen worden geconfronteerd met een mysterieuze moord. Assistent-accountant Erkan Bodrin wordt dood aangetroffen in de woning van zijn collega Marion Helder. Erkan maakte kort daarvoor avances in de richting van Marion waarvan zij echter niet gediend was. Marion is spoorloos verdwenen. Eerder is Marion in contact geweest met Hendrik-Jan van Staveren, een ondernemer met een probleem. Het onderzoek van Leonie en Johan richt zich in eerste instantie op de werkgever van Erkan en Marion, accountantskantoor Raadgever & Doorne, gevestigd op de Westersingel

In het verleden heb ik meermalen al dan niet badinerende columns geschreven over clichés en (andere) dooddoeners in boeken en andere geschriften. Zie in dit kader “ Het is zoals het is ”, “” De puzzelstukjes vallen in elkaar ”, “ Dit boek leest als een trein ” en “ Niets is wat het lijkt; een onuitroeibaar cliché? ” Al een flink aantal maanden valt me een zinnetje op dat met enige frequentie te zien is in nieuw verschenen boeken in diverse genres. Het is de titel van dit Kuijpje. Om (voor mij) volstrekt duistere redenen lijkt dit fysieke kunststukje van de eerste orde gemeengoed te worden in schrijversland. Dat is enigszins gegeneraliseerd, doch het kan geen toeval zijn dat ik dat zinnetje de laatste tijd zo vaak tegenkom bij sterk uiteenlopende schrijvers. Helaas zijn de vindplaatsen niet vastgelegd. Opmerkelijk daarbij is dat het uitvoeren van deze halsbrekende beweging klaarblijkelijk is voorbehouden aan mensen van de vrouwelijke kunne. Of daar een psychologische of een fysieke re

Op 29 februari 2024 is hier “ Verlaat de gevangenis zonder betalen ” van Marjolein van der Gaag besproken. De slotsom was dat deze thriller buitengewoon goed is.  Begin november verscheen bij De Verhalenfabriek (zusje van De Crime Compagnie) louter als e-book “Vijf voor twaalf”, opmerkelijk genoeg ook geschreven als “5 voor 12”. Gelet op de geweldige ervaring met het eerdere boek van Marjolein kon bespreking niet achterwege blijven. Het verhaal heeft als “Tussendoortje” (term van de uitgeefster) een bescheiden omvang, maar de inhoud is dat geenszins. Vijf bevriende stellen –Ella en Freek, Tamar en Jonathan, Jitske en Donny, Lonneke en Bas, en Xandra en Stijn- vieren in een gehuurde, enigszins afgelegen vakantievilla de jaarwisseling. Althans dat is hun bedoeling. Het loopt echter drastisch anders dan het beoogde feestje. In de aanloop naar middernacht verdwijnt Freek. Niemand heeft hem zien weggaan, zijn auto staat gewoon bij de villa geparkeerd. De relatie tussen Ella en Freek was a