Harlan Coben: Levenslijn

Het boek “Levenslijn” uit 2011 is het tiende deel uit de lezenswaardige serie thrillers van Harlan Coben met sportmakelaar en speurder Myron Bolitar als hoofdpersoon.

Myron was een talentvolle basketballer wiens carrière evenwel in de kiem werd gesmoord door een chronische knieblessure.

Hij richtte zich daarna op het makelen van sporters en artiesten en was tevens regelmatig doende met het onderzoeken en oplossen van misdrijven en verdwijningen. Ook hield hij zich zij het op kleine schaal bezig met het geven van juridische adviezen als advocaat.

In zijn sportagentschap MB Reps heeft Myron twee kleurrijke medewerksters met de intrigerende namen Big Cindi en Esperanza alias Little Pocahontas. Zijn steenrijke vriend Windsor Horne Lockwood III, beter bekend als Win, is zeer bedreven in vechtsport en staat Myron in erg lastige situaties steeds adequaat terzijde.

In “Levenslijn” vraagt de hoogzwangere ex-tennisster Suzze Trevantino hulp aan Myron. Haar man Lex Ryder is verdwenen nadat iemand een bericht op Facebook heeft geplaatst dat twijfel zaait over het vaderschap van haar ongeboren kind.

Lex is een van de twee mannen van het succesvolle popduo HorsePower, de ander genaamd Gabriel Wire vervult een merkwaardige rol in het verhaal.

Op zijn zoektocht vindt Myron na wat problemen met uitsmijters van een exclusieve nachtclub al snel Lex aldaar. Als hij echter ook een glimp opvangt van zijn niet erg geliefde schoonzus Kitty, getrouwd met zijn broer Brad die hij al vijftien jaar niet heeft gezien, raakt Myron op drift. Zijn zoektocht brengt hem op opmerkelijke wijze in contact met zijn 15-jarige “neefje” Mickey –inderdaad zoon van- en met de nietsontziende criminelen Herman Ache en Evan Crisp. Bij die ontmoetingen is het voor Myron eten of gegeten worden.

Harlan Coben heeft Myron vanaf den beginne neergezet als een man die onder alle omstandigheden het hoofd koel houdt en zich met heerlijke onderkoelde humor redt uit bedreigende situaties, veelal met de onontbeerlijke hulp van Win.

“Levenslijn” geeft ook een onthutsende inkijk in het roerige leven van de familie Bolitar.

Coben heeft een vaardige pen en schildert met het grootste gemak in eenvoudige zinnen een bijna filmisch beeld van de gebeurtenissen. Nimmer bedient hij zich van lastige metaforen of onwelvoeglijke taal. Het verhaal van “Levenslijn” is iets complexer dan eerdere boeken uit de Myron-Bolitarserie maar niettemin tamelijk gemakkelijk te volgen. De boeken over Myron zijn stuk voor stuk heerlijk leesvoer voor degene die even toe is aan een ontspannende thriller met een niet al te ingewikkelde plot en de nodige humor tussen de ernst.

De serie is van constante hoge kwaliteit. Plezierig is dat de boeken probleemloos als standalone te lezen zijn. Echte voorkennis is niet vereist. Overigens is de ontwikkeling van enkele karakters in de serie wel aardig om te volgen.

“Levenslijn” krijgt vier sterren.