Toni Coppers: De genezer

De serie thrillers van de Vlaamse auteur Toni Coppers met als middelpunt de beminnelijke, zelfbewuste, daadkrachtige en intrigerende commissaris van politie Liese Meerhout is van ongekend hoog niveau. Met “De genezer” verscheen het maar liefst vijftiende deel in de serie.

Het verhaal begint met de brute moord in Antwerpen op Daniel Bernaert, een bekende hoogleraar. Onduidelijk is of het een roofmoord is.

Te zelfder tijd wordt Liese Meerhout vanuit Oxford gebeld door haar ex-geliefde Simon de Vere. Hij vraagt haar hulp bij het onderzoek naar de verdwenen studente Mila wier kleding op een afgelegen plek aan de oever van de Theems is gevonden. Mila’s moeder Julie is kort daarvoor gestorven aan een ongeneeslijke ziekte. Simon gelooft niet in zelfdoding of een ongeval van Mila.

Liese neemt contact op met de Oxfordse politieman Darryll Simms die de bemoeienis niet erg op prijs stelt maar dat redelijk ingetogen laat merken.

“Simms was een stijve hark, maar ook een gentleman.”

Het moorddossier in Antwerpen inzake Charles Yeboah kan intussen door een ingeving van de sympathieke hoofdinspecteur Michel Masson worden gesloten. 

Deze Masson vormt een belangrijke spil in de verhalen van Coppers, en staat ook in een bijzondere persoonlijke relatie tot Liese.

“Masson was een man die zelden of nooit zijn gevoelens toonde. Emoties waren privé, vond hij, en elke publieke opvoering beschouwde hij als een fundamenteel gebrek aan goede manieren.”

Terwijl haar privéleven zich allesbehalve voorspoedig ontwikkelt, richt Liese vervolgens haar pijlen op Oxford. Haar zoektocht aldaar brengt haar onder meer naar een boekhandel met de intrigerende naam Caladrius. Er valt in Oxford nog een dode alvorens de oplossing van de misdaden naderbij lijkt te komen. 

Ook nu is de schijn echter anders dan de werkelijkheid. Via een verrassende draai in het verhaal blijkt het allemaal nét anders te zijn dan de lezer verwacht. Een prachtige slotscène met de dader vormt een fraaie afsluiting en laat de lezer met een voldaan gevoel achter.

Het boek eindigt met een kwajongensstreek van de tot Lieses team behorende inspecteur Laurent Vandenberghe en hoofdinspecteur Nouredinne Naybet die Michel Masson een humoristische, goedbedoelde hak zetten. Of Masson dat op prijs zal stellen?

Toni Coppers heeft een bijna ongeëvenaarde schrijfstijl. In luttele woorden trekt hij de lezer het verhaal in en laat deze niet meer los tot de laatste zinsnede van het boek. Zijn sfeertekeningen zijn altijd treffend, en de personages die zijn verhalen bevolken, zijn steeds weer intrigerend en bijzonder. Het team van Liese Meerhout is als altijd mooi divers samengesteld uit reeds bekende rechercheurs met een volstrekt eigen persoonlijkheid. 

De ontwikkelingen in het privéleven van Liese en ook van Michel vervelen nimmer. Zij zijn menselijk en boeiend.

Ofschoon die ontwikkelingen het best te volgen zijn door het lezen van alle boeken van de serie, is óók dit boek weer prima als standalone te lezen.

Het wordt eentonig: opnieuw heeft Coppers een thriller geschreven die als zeer goed kan worden aangemerkt. “De genezer” krijgt vier flonkerende sterren.