Anna Levander: Mo

De ijzersterke verfilming van “Morten” van Anna Levander die onlangs in acht delen is uitgezonden op de tv, blijkt veel verder te gaan dan het eerste deel van de trilogie. Ook het tweede deel met de titel “Mo” is integraal meegenomen.

In dit boek speelt Mo Limam een belangrijke rol als fractievoorzitter van de partij De Nieuwe Liberalen in de Tweede Kamer. Morten Mathijsen is inmiddels met een combinatie van doortastendheid, welbespraaktheid en bedrevenheid in het spelen van sluwe spelletjes premier van het land geworden.

Beide mannen genieten van hun machtspositie ofschoon Mo af en toe door twijfel wordt verteerd. Zijn privéproblemen na het plotselinge vertrek van zoon Bilal naar Zuid-Amerika stapelen zich op als blijkt dat de jongen daar helemaal niet naar toe is gegaan. Met echtgenote Dounia en dochter Hind beleeft Mo daardoor zware tijden.

Intussen geniet Morten van zijn macht en neemt het daarbij niet zo nauw met de waarheid. Thema’s als de pil van Drion, terreurdreiging en het migratieprobleem komen uitgebreid aan de orde.

“Met leugens kun je ver komen in de politiek, als het metier je tenminste ligt.”

De vrouwelijke politici Tilda Adema, Hester van Serooskerken en Margareth Rensebrink maken het Morten niet gemakkelijk maar als een waar despoot slaat hij zich overal doorheen. Zijn nieuwe spindoctor wordt Marijn Flanders die met haar dubbelleven een dubieuze rol speelt in het verhaal.

Aan het eind van deel twee “Mo” is de focus gericht op het wel en vooral wee van Bilal Limam. Dat roept als een soort cliffhanger volop spanning op. Deel drie van de trilogie zal uitkomst bieden.

De mening over “Morten” geldt ook voor ”Mo”. Die luidt dan ook vrijwel identiek:

Levander heeft –het mag van twee ervaren journalistes niet verbazen- een gemakkelijke en soepele penvoering. Het woordgebruik is toegankelijk en helder, en de zinnen zijn goed gecomponeerd. Er is geen sprake van gezochte metaforen, en de sfeertekeningen zijn sober maar levendig. De belangrijkste personages in het verhaal zijn goed geportretteerd en hebben meestal voldoende diepgang.

Door de lage spanningsboog is het boek wellicht niet in de eerste plaats als een thriller in enge zin te beschouwen, maar het geeft een boeiende en indringende inkijk in de wereld van de politiek waar vermoedelijk veel meer onaangename en laakbare dingen gebeuren dan het kiezende volk denkt.

Ook “Mo” is zeer goed en krijgt vier sterren.