Eva García Sáenz de Urturi: De riten van het water

De Spaanse schrijfster met de prachtige naam Eva García Sáenz de Urturi maakte in juli van dit jaar een fantastische entree in de Nederlandse thrillerwereld met het eerste deel van haar trilogie. “De stilte van de witte stad” dat zich afspeelt in de hoofdstad van Spaans Baskenland Vitoria, werd alom geprezen, zo ook hier. “Adembenemend mooi”.

De liefhebbers konden niet wachten. Gelukkig werd hun geduld niet al te lang op de proef gesteld. Deze maand al verscheen deel twee met als titel “De riten van het water”. Is de schrijfster in staat de extreem hoge kwaliteit van haar eerste boek te handhaven?

“Ik ben in verwachting, Unai”, fluisterde Alba. Ze hield mijn gezicht angstvallig in de gaten. “Sinds augustus, sinds de feesten van de Witte Maagd.”

Met deze openbaring van commissaris Alba Diaz de Salvatierra aan de hoofdpersoon en verteller van het verhaal, profiler Unai López de Ayala, begint het verhaal, dat naadloos aansluit op de opzienbarende ontknoping van deel één. Daarin ontsnapte Unai als door een wonder aan de dood na een directe aanslag op zijn leven door de kwade genius in dat boek wiens naam om spoilerredenen hier niet wordt genoemd. Unai hield er een zware vorm van afasie aan over die hem noopte voorlopig te communiceren met tekstverwerking  met behulp van een tablet.

De zwangerschap van Alba gaat gepaard met een martelende onzekerheid over het vaderschap van het ongeboren kind waar Unai en Alba op bijzondere wijze mee omgaan. Het is een zwaar drukkend diabolisch dilemma.

De ontdekking van het lijk van Ana Belén Liano slaat in als een bom. De zwangere ex-vriendin van Unai is op rituele wijze vermoord met een 2600 jaar oude Keltische methode. Zijn collega Estíbaliz Ruiz de Gauna krijgt de leiding van het onderzoek. Het is het begin van een wedloop met een mysterieuze moordenaar die het niet bij deze ene daad laat.

In flashbacks naar 1992 krijgen we een onderhoudend beeld van een groepje studenten die onder leiding van de charismatische hoogleraar archeologie Saúl Tovar een project over de ijzertijd uitvoeren. Unai is daar bij, evenals zijn vrienden Asier, Jota en Lutxo. Enkele meisjes in de groep brengen met enige regelmaat de hormonen op hol. Dochter Rebeca van de professor vervult ter plaatse een opmerkelijke rol. Niet veel later wordt zij kennelijk vermoord, ofschoon haar lichaam nooit wordt gevonden.

Unai wordt vanwege zijn spraakproblemen door neurologe Diana Aldecoa doorverwezen naar logopediste Beatriz Korres. Hij heeft daar veel baat bij en, geholpen door zijn ijzeren discipline bij het oefenen, gaat het allengs de goede kant op.

Vele gebeurtenissen en wendingen nemen de lezer in een onontkoombare houdgreep. Tegen het einde van het boek zijn er in fiks tempo diverse duizelingwekkende wendingen, waarna de plot wordt ontrafeld in een zeer heftig slot gevolgd door een fraaie epiloog.

Eva García Sáenz de Urturi heeft zichzelf in dit tweede deel zo mogelijk nog overtroffen. Was deel één al van buitengewone kwaliteit, dit boek is dat zonder twijfel ook. Over schrijfstijl en woordgebruik niets dan lof. De sfeertekeningen en de (verdere) ontwikkeling van de personages zijn mooi en evenwichtig.

De plot is ongelooflijk verfijnd, en zelfs de meest doorgewinterde thrillerlezer ziet de ontknoping niet aankomen. De samenhang tussen de flashbacks uit 1992 en het “heden” van het verhaal dat speelt in 2016/2017 (in die periode werd de oorspronkelijke Spaanse versie van het boek geschreven) is fraai opgebouwd en aan het slot glashelder. In het verhaal zijn vele thema’s op subtiele, maar ook soms onthutsende wijze verweven. Misbruik, wraak, moederschap, vaderschap, vriendschap, vertrouwen, wantrouwen, oprechtheid, doortraptheid, bedrog en nog veel meer spelen een rol in dit prachtige verhaal. 

Het boek is fraai beeldend geschreven, behalve bij de gruwelijkheden die soms een rol spelen. Die zijn zeer terughoudend onder woorden gebracht waardoor lezers die niet van gruwelijke beschrijvingen houden, zich geenszins hoeven te laten afschrikken.

Het is onvermijdelijk dat de inmiddels ongetwijfeld vele fans smachtend moeten wachten op het derde deel “De heren van de tijd”, dat in mei 2020 zal verschijnen. Uitgeverij A.W. Bruna verdient niet alleen alle lof voor het op de Nederlandse markt brengen van deze (tot dusverre) eminente serie, maar ook voor de prettig kleine intervallen tussen de delen.

Ook voor “De riten van het water” vijf stralende sterren!