Lineke Breukel: Het spel

Evenals in haar vorige thriller “Boeman” uit 2019 is misdaadjournalist en schrijver Ras Mus de hoofdpersoon in het nieuwe boek “Het spel” van Lineke Breukel. 

Zoals in opmerkelijk veel boeken in dit genre is ook Ras iemand met diverse privéproblemen. Hij is pas 45 jaar, maar al weduwnaar. Zijn echtgenote Emma die begrijpelijkerwijs regelmatig in zijn gedachten is, overleed jong. Ras heeft OCD (obsessieve compulsieve dwangstoornis). In het verhaal speelt die stoornis een ondergeschikte rol. En inmiddels heeft hij een kunstknie.

Ras heet eigenlijk Rasmus Rasmussen, maar heeft zijn naam gemakshalve ingekort. Over de betekenis van Ras Mus maakt hij het volgende grapje.

“Ras de Muis voor Zweden en Denen. Maar in Nederland heb ik vleugeltjes in plaats van een staart.”

Samen met zijn twintigjarige dochter Annelie slaat hij zich door het leven. Ras heeft pas zijn eigen boek “Dossier Witte Zwaluwen” voltooid. Het verhaal van “Het spel” speelt zich anders dan in “Boeman” af in Ras’ woonland Denemarken. Er vinden enkele geweldsdelicten plaats waar Ras en Annelie via een “spel” bij betrokken raken. Ras voelt zich opgejaagd wild en gaat elders wonen. Daar voelt hij zich ook niet veilig, en dat niet ten onrechte.

Schietpartijen, moord, achtervolgingen, ontvoering en bedreigingen zijn vervolgens onderdeel van het spel. Ras wordt regelmatig op de hielen gezeten door onaangename personages.

Hij komt in contact met de miljonair Sture Bengtson die met zijn echtgenote Sussie een onbekommerd leven lijkt te leiden. Opmerkelijke personages maken hun opwachting, zoals de merkwaardige visser Takkie en enkele leden van de beveiligingsorganisatie Home Guard, van wie vooral Sven Stenberg bijzonder gedrag vertoont.

De ontknoping van het verhaal is heftig, maar niet geheel onverwacht.

Lineke Breukel heeft een soepele pen. In heldere taal weet zij een gemakkelijk leesbaar verhaal te vertellen. De schrijfstijl is goed en de zinnen zijn ongecompliceerd en helder. Het taalgebruik is vaak beeldend, maar is dat niet constant. Daardoor heeft de lezer niet steeds een volledig en levendig beeld van personen en gebeurtenissen. Spanning is voldoende aanwezig, zij het dat het zelden nagelbijtend wordt. 

De plot van “Het spel” is aardig bedacht en op zichzelf ook vrij origineel. Keerzijde ervan is echter dat het plan achter het spel nogal vergezocht is. Sommige ervaren thrillerlezers zullen bovendien al snel een voorgevoel over de kern van de plot hebben. En dat komt dan zomaar uit.

“Het spel” is zeker een lezenswaardig boek. Door de gedeeltelijke afwezigheid van enkele onderscheidende elementen van een (zeer) goede thriller krijgt het boek drie bleke sterren, die staan voor redelijk goed.