Anna West: Het spel van leugens

 In “Het spel van leugens” van Anna West vindt een voortdurende psychologische strijd plaats tussen de echtelieden Peter en Eva Ackerman. Peter is als ambitieuze politicus opgeklommen tot het ministerschap van Justitie. Voor zijn werk moet alles wijken. Op de weinige momenten dat hij thuis is, gedraagt hij zich jegens zijn echtgenote als een dominante man met dictatoriale en manipulatieve impulsen. Eva heeft een kunstgalerie. 

Zeventien jaar geleden is hun zoontje Aron van twee jaar oud op bizarre wijze om het leven gekomen. Omdat onderzoek destijds naar de schuldvraag de politieke ambities van Peter ernstig zou kunnen schaden, heeft het paar een ontvoering van Aron geconstrueerd en het stoffelijk overschot van Aron verdonkeremaand. Alleen zij beiden weten van de toedracht, althans …

En dan staat zeventien jaar later plotseling een negentienjarige jongeman aan de deur die beweert dat hij Aron is. Er is een treffende gelijkenis met Peter maar Eva is ervan overtuigd dat de jongen niet Aron kan zijn. Peter is dat merkwaardigerwijs wel en dat leidt tot voortdurende hoogspanning tussen de echtgenoten. Eva’s fantasie slaat op hol. Er komt zelfs een psychiater aan te pas en de hartsvriendin Saskia van Eva gaat een opmerkelijke rol vervullen. 

Het verhaal kent Eva als de ik-persoon, en daarmee krijgt de lezer een fikse inkijk in haar roerige en onvoorspelbare zielenleven. Peter is een afstandelijke en berekenende man die zijn vrouw psychisch in de tang heeft en probeert te houden. Dat lukt lange tijd, maar als er iemand om het leven komt, gaan bij Eva alle remmen los en verdwijnt ze enige tijd. Na terugkomst thuis komt de waarheid aan het licht. En die drijft Eva tot een afschuwelijke daad. Of is dat ook een leugen?

Anna West heeft een soepele schrijfstijl. Haar woordgebruik is goed en de zinnen lopen gesmeerd. Het verhaal is psychologisch aardig opgebouwd en begint veelbelovend. Daarna wordt het thema van de situatie evenwel steeds bij herhaling uitgesponnen waardoor het boek een enigszins langdradig karakter krijgt. De verwikkelingen draaien vaak om hetzelfde onderwerp en de intermenselijke gevolgen ervan. De plot komt nogal langzaam tot wasdom en blijkt voor doorgewinterde thrillerlezers wel voorspelbaar. De ontknoping is niet erg realistisch en het slot van het verhaal maakt, zeker na de vele op elkaar lijkende herhaalde scènes, een lichtelijk afgeraffelde indruk.

“Het spel van leugens” is op zich een aardige thriller met een lage spanningsboog. Met dat laatste is niets mis overigens. De naargeestige verhouding tussen Peter en Eva beheerst het verhaal en roept bij de lezer de vraag op wie van de twee het meest gestoord is. Wordt die vraag uiteindelijk beantwoord? De slotscène laat de lezer met enkele vraagtekens achter, hetgeen ongetwijfeld de bedoeling van de schrijfster is.

Het boek krijgt her en der goede en zeer goede beoordelingen. Hoewel de plot wel tamelijk origineel is, is hij ook weinig realistisch. De afloop van het verhaal is niet geloofwaardig. En in casu geldt voorts niet de oude Romeinse wijsheid dat herhaling de moeder van de wetenschap is.

“Het spel van leugens” is een aardig boek maar meer ook niet. Het krijgt 2,5 ster wat staat voor nét geen goed boek.