Damen & Vandermeeren: Meedogenloos

In 2018 werd het fundament gelegd voor een thrillertrilogie van Hilde Vandermeeren tezamen met strafpleiter Walter Damen. Het eerste deel “Rusteloos” introduceerde de aansprekende jonge advocate Kirsten Hartogs die in Lissabon studeerde en werkte bij het kantoor Fontes & Associados. Het boek eindigde met een spetterende cliffhanger en werd in 2019 gevolgd door “Bodemloos”. Ook dat eindigde met een cliffhanger als Kirsten wordt gebeld door een wanhopige moeder die haar smeekt in België te komen adviseren bij de verdediging van haar voor moord aangeklaagde zoon Nick.

De proloog van het derde en laatste deel “Meedogenloos” is cursief gedrukt. Dat is een aanwijzing dat het gaat om de gedachtewereld van de kwade genius in het verhaal, en dat klopt. Er wordt gefilosofeerd over en gepocht op de perfecte moord.

Kirsten is na de uiterst traumatische ervaring rond de dood van haar patroon Antonio Fontes inderdaad naar België teruggekeerd. Op verzoek van Marian wier dochter Sandy aan het begin van “Rusteloos” werd vermoord door Vincent Bertelet, adviseert zij de ervaren advocaat meester Versluys bij de verdediging van Marians zoon Nick Steverlinck die wordt verdacht van moord op zijn vriendin Nadia Delover. Deze “slaapwandelmoord” vond onder zeer vreemde omstandigheden plaats waarbij het slaapmiddel Somfrax van het farmaceutische bedrijf Ryser een rol speelt. Kirsten krijgt al snel onmin met Versluys die haar methoden en redeneringen veroordeelt. Kirsten handelt overtuigend en de rivaliteit tussen beide advocaten wordt in haar voordeel beslecht.

In een tweede verhaallijn is de afgestudeerde filosoof David Dumoulein als schoonmaker werkzaam bij Ryser. Hij doet, gedreven door een privédrama, onderzoek naar de handel en wandel van de onderneming. David komt in een goed blaadje bij Maud Ryser, de topvrouw. Dat past in zijn plannen om een kritisch boek over Ryser te publiceren.

Bedreigingen, een opzettelijk ongeluk met dodelijke afloop, een dubieuze overbuurman van Nick, dreigende observaties door een oude vijand van Kirsten, lastige, maar soms ook nuttige media-aandacht en een nieuwe buurman die opvallend veel van Kirstens verleden weet, met zijn hond Lucy (!) vormen de belangrijkste ingrediënten voor gestaag oplopende spanning in het verhaal. De ontknoping is nauwelijks te voorzien en zonder meer verrassend.

En dan is er nog een epiloog met een ontroerende ontwikkeling een jaar na dato. De slotwoorden van Kirsten vormen ook de laatste woorden van het boek:

“Mijn pleidooi is kort en krachtig: ik heb er alle vertrouwen in.”

Dat Hilde Vandermeeren en Walter Damen een soepele pen hebben, is allang niet nieuw meer. Hun schrijfstijl is helder en ter zake, de sfeertekeningen zijn mooi en de belangrijke karakters zijn goed vormgegeven. Het taalgebruik is kernachtig en zuiver, en ook zonder opsmuk waardoor de lezer het gemakkelijk heeft. Er komt niet veel typisch Vlaams in het boek voor, en wat er langskomt is glashelder en charmant. Enkele malen wordt de uitdrukking “berekend risico” gebruikt, een letterlijke vertaling van het Engelse “calculated risk”. Een opmerkelijk taalfenomeen dat in Nederland zelden wordt waargenomen.

Soms is er een licht filosofische gedachte, zoals op het moment dat David tracht zich niet te laten afleiden door wat hem wakker gehouden heeft:

“Maar jezelf blijven voorhouden ergens niet aan te denken is strikt gezien niet mogelijk, aangezien je dan aan het denken bent aan datgene waaraan je net niet wilt denken.”

De plot is mooi geconstrueerd waarbij het zeer lange tijd onduidelijk blijft waar de sleutel zit. De slotscènes bevatten wel enkele toevalligheden die wat minder natuurlijk aandoen. Maar als er psychopaten in het spel zijn, kunnen natuurlijk de vreemdste dingen gebeuren. Daarnaast is het de vraag of een in Portugal opgeleide en gewerkt hebbende advocate als Kirsten zonder enig probleem direct in België haar beroep kan uitoefenen. Zijn het Portugese en Belgische rechtssysteem zó op elkaar gelijkend, en gelden er in België geen toelatingsregels voor de beroepsuitoefening? Walter Damen zal het wel weten. In Nederland is het volgens mij ondenkbaar.

“Meedogenloos” is tot verdriet van vele lezers het laatste boek van Hilde Vandermeeren. Zie dit bericht daarover.

Het boek is een waardige afsluiting van een zeer lezenswaardige trilogie. Weliswaar is het mogelijk om het als standalone te lezen, doch het is zeker aanbevelenswaardig de twee eerdere boeken eerst te lezen. Vele uren van aangenaam leesplezier zijn gegarandeerd.

Vier glanzende sterren voor dit zeer goede verhaal!