René Appel: Verzwegen

 Dé Nederlandse schrijver van de psychologische thriller René Appel werd in september 75 jaar.  Zijn voorlaatste boek "Dansen in het donker" (2018) was geen echte thriller en leek een koerswijziging in te luiden. Edoch, recentelijk verscheen zijn volgende thriller met als titel "Overschot". De recensie ervan komt binnenkort. Vooruitlopend daarop en als eerbewijs aan een groot schrijver is hier mijn recensie uit 2016 van "Verzwegen".

René Appel is een van de Nederlandse grootmeesters in het genre van de psychologische thriller. Hij is neerlandicus en was van 1994 tot 2003 bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna werd hij fulltime schrijver.

De verhalen van Appel zijn steeds opgebouwd rond alledaagse situaties die bij wijze van spreken in de achtertuin van de lezer zouden kunnen voorkomen. Het recentelijk verschenen boek “Verzwegen” is zijn dertigste thriller, een prestatie van formaat. En wat voor een boek! De constante kwaliteit die Appel in zijn werk tentoonspreidt, komt ook in dit boek tot zijn recht.

 

Hoofdpersoon in “Verzwegen” is Suzan Steenbergen wier moeder Trudy in het begin van het verhaal na een herseninfarct overlijdt. Trombolyse vermag het tij niet te keren. Suzan is enig kind en heeft haar vader nooit gekend. Haar moeder heeft nimmer iets over haar vader willen vertellen. Bij het opruimen van de spullen en bescheiden van Trudy vindt Suzan enkele opmerkelijke dingen die haar lang verdrongen vraag over haar afkomst nieuw leven inblazen.

Suzan is getrouwd met Ron. Samen exploiteren ze  “Alles & Nog Wat”, een winkel in tweedehands meubelen. Hun huwelijk komt door het gedrag van Ron geleidelijk onder druk te staan. En dat gaat van kwaad tot erger. 

Fred van der Haar is een tbs-er met proefverlof. Hij doet als keukenhulp in restaurant “Smaeck” zijn best om zich goed te gedragen terwijl hij door de kok Jos vreselijk getreiterd wordt. Na een bezoek van culinair recensent Karnhof aan het restaurant ontstaat een explosieve sfeer die welhaast tot problemen moet leiden.

Personen van diverse pluimage verschijnen gaandeweg het boek ten tonele. De aantrekkelijke Lieke, restauranteigenaar Bastiaan, meneer Berkelmans, directeur van Bermeta en oud-werkgever van Trudy, buurwinkelierster Vicky, reclameschrijver Tibo en rechercheur Hotze Mulder drukken elk hun eigen stempel op het verhaal.

 René Appel is, het mag niet verbazen van een gelouterd taalkundige, zeer taalvaardig. Zijn schrijfstijl wordt gekenmerkt door vloeiende, goed gestructureerde zinnen zonder moeilijke woorden die snel en treffend de situatie schetsen en het karakter van de personen in het verhaal de nodige diepgang geven. De zielenroerselen van de betrokkenen worden fraai opgetekend en de dialogen zijn zeer natuurlijk en bijna vanzelfsprekend.

 De plot van het verhaal is even eenvoudig als verrassend. Vele alledaagse problemen passeren op boeiende wijze de revue. Het verhaal staat zoals bij Appel vrijwel steeds het geval is, niet bol van de spanning en kent ook geen gruweldaden van enige betekenis, maar is gecentreerd op de lotgevallen en de denkwereld van mensen die met lastige problemen worden geconfronteerd. Dát is het genre van Appel, en daarin is hij een van de allerbesten.

“Verzwegen” houdt de lezer vanaf de eerste bladzijde in zijn ban en dat blijft tot het onverwachte einde van het verhaal voortduren. Het boek is foutloos en zeer lezenswaardig.

Het verhaal is in zijn eenvoud zó goed en consistent dat het de niet vaak toegekende vijf sterren krijgt.