Horst Enger: Rookgordijn

 Met “Nulpunt” leverden de Noorse thrillerschrijvers Jørn Lier Horst en Thomas Enger onder de gecombineerde naam Horst Enger begin vorig jaar een ijzersterk eerste deel af van hun aangekondigde trilogie met als middelpunt rechercheur Alexander Blix en journaliste Emma Ramm. Zie de recensie ervan voor meer achtergrondinformatie.

Deze maand verscheen het tweede deel met als titel “Rookgordijn”. Het boek begint met een proloog in een gevangenis op nieuwjaarsdag 2019. Van de vriendelijke cipier Frankmann krijgt Christer Storm Isaksen een enveloppe  aangereikt met een opmerkelijke inhoud. Dan gaat de lezer twintig uur terug in de tijd. Emma Ramm bevindt zich vlakbij de plaats in Oslo waar exact om middernacht bij de jaarwisseling een explosie plaatsvindt. Het lijkt een terroristische aanslag. 

Alexander Blix en zijn collega Sofia Kovic zijn snel ter plaatse en treffen een slagveld aan. Met grote tegenwoordigheid van geest en heldenmoed redt Blix een door de explosie zwaargewonde vrouw uit het ijskoude water.

Alexander en Sofia krijgen door het trauma van de aanslag weer last van een heftige gebeurtenis in “Nulpunt”. En ze vermoeden dat het exacte tijdstip van de explosie een rekenkundige betekenis heeft.

Tot zijn verbazing ontdekt Blix snel dat het gaat om Ruth-Kristine Smeplass, de moeder van het tien jaar eerder verdwenen zeer jonge meisje Patricia. Hij is destijds bij het onderzoek naar deze kwestie betrokken geweest. De zaak is nooit opgelost. Op hun speurtocht naar de dader(s) van de aanslag komen we ook weer politiechef Gard Fosse tegen. De aanvankelijke aversie van Blix tegen deze man lijkt inmiddels te zijn afgezwakt, hun samenwerking verloopt op het oog goed. Na diepgaand zoekwerk ontrafelt zich een bizarre situatie die is ontstaan door een merkwaardige gebeurtenis ten tijde van de verdwijning van Patricia. Bepaalde aannames in het onderzoek (b)lijken niet juist. Verrassende wendingen houden de lezer scherp.

Diverse interessante personages verschijnen ten tonele. Ruim vóór het einde van het verhaal wordt duidelijk hoe de vork in de steel zit. Maar het verhaal blijft boeiend door de ontwikkelingen die volgen. Het slot is tamelijk rauw, maar het is zeer aanvaardbaar zonder te veel gruwelijke details beschreven.

Horst Enger (het blijft enkelvoud) heeft met dit tweede deel een mooi vervolg geschreven op “Nulpunt”. Het taalgebruik is goed en helder. De taferelen ontrollen zich soepel voor het geestesoog van de lezer. De verbinding tussen beide boeken is beperkt tot de hoofdpersonen, en een ogenschijnlijk verband tussen de explosie in “Rookgordijn” en de misdaden in “Nulpunt”. De boeken zijn daarom  probleemloos als standalone te lezen, al verdient het aanbeveling beide op volgorde te lezen vanwege de ontwikkeling van de karakters.

Was “Nulpunt” in alle opzichten zeer intrigerend, “Rookgordijn” is dat iets minder. Enkele gebeurtenissen zijn wat minder geloofwaardig, maar niet vergeten mag worden dat het allemaal fictie is. De plot is niet zó sterk als die in het eerste deel. Doch het boek is zeer lezenswaardig.

Een welgemeend compliment voor de eindredactie. Die is zonder meer uitstekend, en dat komt in de boekenwereld minder voor dan je zou denken en hopen.

“Rookgordijn” is meer dan goed en net iets minder dan zeer goed. Daarmee krijgt het 3,5 ster.