Lévi Weemoedt: Dalurenkaart

 De reeks Literaire Juweeltjes van Uitgeverij B for Books beoogt ontlezing tegen te gaan. Nu is dat voor doorgewinterde lezers natuurlijk helemaal niet nodig, maar ook voor hen biedt de serie vele lezenswaardige pareltjes. 

Eerder verscheen hier een bespreking van het prachtige “Zo moeten mensen zijn” van Jeroen van Merwijk, en ook daarvóór las ik al vele Juweeltjes. Ze zijn veelal erg mooi, doch hebben een gemeenschappelijk minder aangenaam kenmerk: je hebt ze zó uit. In elk Juweeltje staat een vaste inleiding die als volgt eindigt:

Zelden was mooi lezen zo goedkoop. Laat je niet ontlezen. Of, zoals men vele jaren geleden adverteerde: “Wacht niet tot gij een been gebroken hebt, om een reden tot lezen te hebben.”

Ook het Juweeltje van januari 2021 is het lezen meer dan waard. “Dalurenkaart” van Lévi Weemoedt bevat in klein bestek toch maar liefst acht korte verhalen van de schrijver. Weemoedt blinkt uit in de tragikomische en licht satirische weergave van de werkelijkheid. Zijn verhalen zijn gemakkelijk leesbaar en toveren steeds weer een glimlach op het gezicht van de lezer.

Het boekje “Dalurenkaart” telt 53 (kleine) bladzijden met proza, en het smaakt meteen naar meer. Zo is het titelverhaal een fraaie parodie op kafkaësk optreden van een treinconducteur bij een vergeeflijke vergissing van de reiziger. En “Sterrenslag” bevat een komische beschrijving van een diner van de schrijver en diens echtgenote met zijn uitgever.

“In de dertig jaar dat ik voorttob met pen en papier heb ik al menig dineetje mogen meemaken, van vrolijk tot neerdrukkend, gezellig tot ronduit beklemmend, maar het laatste was misschien wel het memorabelst vanwege de verrassende afloop.”

En al dat leesgenot wordt aangeboden voor het luttele bedrag van 2 euro (!), ongelooflijk als je bedenkt wat je daarvoor tegenwoordig nog kunt kopen. Bijna niets!