Linda Jansma: Slaap maar zacht

Een fiks aantal jaren geleden vielen de thrillers “Schuilplaats”(2013; 4*). “Vrij spel” (2014; 3*), “Doelwit” (2014; 4*) en “Verbroken” (2015; 4*) van Linda Jansma in de smaak. De recensies zijn elders gepubliceerd. De schrijfster is in de jaren daarna ook zeer productief geweest doch de daarop volgende boeken heb ik niet gelezen.

Met de komst van “Slaap maar zacht” in augustus 2021 werd het tijd om daar weer eens verandering in te brengen. De flaptekst intrigeert meteen, de mysterieuze proloog evenzeer.

Verpleegkundige Maud van Oort verzorgt op de ic al zeven weken een onbekende man die in coma ligt na een ernstig ongeluk. Pogingen om zijn identiteit te achterhalen lijden alle schipbreuk. Rechercheur Richard Valentijn doet daar ook onderzoek naar, maar dat levert niets op. Door zijn ontmoetingen op de ic-afdeling met Maud krijgt hij warme gevoelens voor haar die hij nauwelijks kan verbergen. Tegelijkertijd ontwikkelt Maud een sterke affiniteit met de comateuze man die de “werknaam" Tom krijgt, al reageert hij daar uiteraard niet op.

Op de afdeling meldt zich de uit Italië afkomstige Caristiena De Stefano als nieuwe medewerkster. Zij draait snel mee in het team verpleegkundigen, al valt op dat ze zich soms wat merkwaardig gedraagt. Maud ontwikkelt enig wantrouwen, maar dat wordt niet concreet ondersteund door harde feiten.

Een tweede verhaallijn draait om de puber Finn die een voor zichzelf zwaar geheim met zich meedraagt. Dat leidt in zijn vriendenkring en vervolgens met derden tot lastige verwikkelingen waar zijn zusje Tara ongewild in wordt meegezogen. Een opvallende rol is daarbij weggelegd voor de portier van het appartementencomplex waar Finn en Tara met hun gescheiden moeder wonen.

De twee verhaallijnen blijken louter een personeel dwarsverband te hebben. Na een lange aanloop met onderhuidse spanning ontstaat een heftig slottafereel waar het lange tijd opgekropte geweld zich ontlaadt.

Linda Jansma heeft een goede schrijfstijl, dat heeft zij al lange tijd bewezen. Ook in “Slaap maar zacht” is het taalgebruik in het algemeen dusdanig soepel dat het verhaal gemakkelijk te volgen is. Daaraan doet geenszins af dat korte scènes in wisselende samenstelling elkaar in rap tempo opvolgen. De belangrijkste personages komen goed tot leven. Sommige blijken bepaaldelijk onvermoede eigenschappen te bezitten. Verrassende wendingen zijn daardoor niet van de lucht. 

Maar … de gebeurtenissen en ook de verbanden daartussen zijn niet steeds even realistisch. Voor hen die gewoonweg een lekkere thriller willen lezen, zal dat de pret niet drukken. Zeer kritische lezers zullen af en toe in verwondering de wenkbrauwen fronsen. Niettemin zal een brede doelgroep genieten van het boek.

“Slaap maar zacht” is gewoon een goed boek, maar ook niet meer dan dat, en krijgt drie sterren.