Kim Moelands: De vrouw in de spiegel

Door een toevalligheid bleek me dat deze recensie uit 2015 alsnog plaatsing alhier verdient.

Kim Moelands publiceerde in 2008 het indrukwekkende boek “Ademloos” over haar strijd tegen de ziekte cystic fibrosis, en in 2012 de thriller “Verdieping X”  die van mij destijds vier sterren kreeg.

In 2015 verscheen “De vrouw in de spiegel”, de tweede thriller van Moelands.

Na een indringende proloog die wordt gevolgd door een aantal cursief gedrukte hoofdstukken op weg naar een zeer macaber einde van dit onderdeel van het verhaal, maakt de lezer kennis met Tess Westerhout. Zij is brigadier bij de politie en werkt daar met haar partner Vincent Meijer onder inspecteur Lammers. Tess is gelukkig getrouwd met Marc en heeft een puberende zoon Kevin wiens gedrag en omgang met de verkeerde vriendjes haar regelmatig in een lastig parket brengt.

Bij een inval van het team van Tess in een appartement valt een slachtoffer.

Vervolgens komt het op de rand van een huwelijkscrisis staande echtpaar Jaap en Elisabeth met zijn irritante zoon Mathijs in beeld. Elisabeth leidt een merkwaardig leven dat volledig beheerst wordt door haar manische obsessie voor getallen.

Bij een snelle decorwisseling verschijnt dan de priester Antoine van Gerven die zich geroepen voelt wekelijks op bezoek te gaan in de gevangenis bij de weerzinwekkende pedofiel Bert.

De hoofdlijn van het verhaal gaat over de afpersing van zuivelfabriek Latté. De afperser eist in een dreigbrief een som gelds van het bedrijf, anders zal hij hun producten vergiftigen waardoor consumenten in levensgevaar zullen komen. Het dreigement wordt op voorhand kracht bijgezet als een jongedame bij het eten van een toetje spijkers uit haar perzikyoghurt van Latté in haar keel krijgt.

Na aanvankelijke nonchalance van Latté in de persoon van directeur Boon die reputatieschade belangrijker vindt dan het welzijn van de consument, wordt de zaak serieus genomen. Tess krijgt in het onderzoek te stellen met diezelfde directeur, met oud-werknemer Jaap van Seumeren van Latté en met de griezel Charlie Zwols. De laatste zit in de gevangenis wegens een eerdere afpersingszaak en gedraagt zich aldaar naar het angstaanjagende voorbeeld Hannibal Lecter uit de klassieker Silence of the lambs.

Lange tijd lijkt het duidelijk hoe de vork in de steel zit, doch bij de ontknoping blijkt dat de lezer op behendige wijze op het verkeerde been is gezet.

Kim Moelands heeft een vlotte penvoering en weet de lezer in een proloog, gevolgd door 79 korte hoofdstukken en een epiloog, uitstekend vast te houden in het verhaal. Ze schrijft beeldend en een aantal van de karakters wordt met de nodige diepgang neergezet. Dat geldt zeker niet voor alle karakters, doch dat zou een voorschot kunnen zijn op verdere verdieping daarvan in een volgend boek over Tess.

Naast de boeiende gang van zaken bij het politieonderzoek is er ruime aandacht voor de privéproblemen van enkele betrokkenen. Deze zijn levensecht uitgewerkt en voor veel ouders even herkenbaar als vervelend.

De plot is niet al te complex maar goed gecomponeerd. Wel zullen sommige lezers zich afvragen hoe waarschijnlijk het is dat de dader de vrij gestructureerde afpersing op touw kon zetten.

Het taalgebruik van Moelands is zeer toegankelijk waardoor de lezer gemakkelijk bij de les blijft. De schrijfster is in het algemeen wars van moeilijke woorden en dat is aangenaam en prijzenswaardig. Er zijn echter twee uitzonderingen. Op blz. 11 staat het woord “herkenningsferomonen” dat veler wenkbrauwen zal doen fronsen. Vrouwelijke lezers die thuis zijn in de wereld van Chanel c.a. zullen het woord wellicht in hun actieve woordenschat hebben, doch dat zal bij zeer vele andere lezers niet het geval zijn.

Een tweede voorbeeld van lastig taalgebruik is het woord “gecontamineerd” dat enkele malen wordt gebruikt. Ook dit behoort niet tot de door de meesten gebezigde taal.

Het boek is taalkundig foutloos en dat is een groot compliment waard. Slechts weinigen is dit gegeven. Wel staat er een merkwaardige vergissing in het boek. Op blz. 63 wordt gewag gemaakt van een Ford Cayenne. Een zodanige auto bestaat niet. Het type “Cayenne” is voorbehouden aan een SUV van het merk Porsche. Vorenstaande opmerkingen nemen niet weg dat Kim Moelands een voortreffelijke thriller heeft afgeleverd. “De vrouw in de spiegel” is een zeer lezenswaardig boek dat met zijn 384 pagina’s borg staat voor een flink aantal aangename leesuren.

Het boek krijgt vier sterren.