Eenmansschrift nr. 26 van Guido Devos

Op 13 januari van dit jaar besprak ik de “Eenmansschriften van Guido Devos”. Lees dat even terug zodat ik niet in herhaling hoef te vervallen. Die bespreking ging vergezeld van een warme aanbeveling na het lezen van de afleveringen 22 en 23. Al hetgeen daar gesteld werd over de kwaliteit en de veelzijdigheid van de auteur wordt bevestigd in Eenmansschrift nummer 26 (herfst 2022) dat ik recentelijk ontving en in enkele etappes las.

Opnieuw is er een grote variëteit aan onderwerpen. Zowel luchtige humor als diepe ernst komen daarbij aan bod. Een selectie uit de vele onderwerpen die de revue passeren. Zo bevat “Talent’ een verhandeling vol scherpe ironie over mensen die denken talent te hebben. “De creatieve tweeling” is een humoristisch stuk over een utopisch wereldbeeld.

“Het zat in hun bloed. Vader was kruispuntzitter geweest en had zijn inspiratie bij Ghandi en Martin Luther King opgedaan.”

En over het privilege van vader op zondag gaat “Vader op date”, overigens verrassend anders dan de titel suggereert.

In het korte essay “Perspectief” ziet een man het Licht, maar hij kan niet verder omdat de leestekens uit zijn tekst verdwijnen. Een fraaie vondst die me heel in de verte deed denken aan het hilarische “Vruitroeptekens” van Wim Daniels.

Erg mooi is het korte verhaal “De afspraak” over een toevallige ontmoeting in de trein.

“Wij koesteren jeugdidolen in het fluwelen doosje van ons hart.”

Heel aardig zijn ook “Reptielenelite” over de waandenkbeelden aangaande de overheersing van de wereld door een perverse elite, en de voor de ouderen onder ons boeiende bespreking van de protestsong uit 1965 “Eve of destruction” van Barry McGuire, een van mijn favoriete popsongs uit mijn vroege jeugd, ik was toen 13 jaar.

Kortom, ook deze “De Vos” biedt weer volop en zeer gevarieerd leesgenot. De kosten van een abonnement zijn zeer bescheiden. Dus wat let u?