Rudy Soetewey: Bewijs het maar

In 2015 schreef ik onderstaande recensie over een buitengewoon goed boek. Het daarin aangekaarte maatschappelijke thema -misstanden in de voedselindustrie- is nog steeds onthutsend actueel.

De Belgische thrillerschrijver Rudy Soetewey is grootmeester in het schrijven van spannende verhalen die zich in het gewone dagelijkse leven afspelen en eenieder lijken te kunnen overkomen. Vooral maar niet alleen het indrukwekkende “Getuigen” uit 2011 is daar een fraai voorbeeld van.

In februari 2015 verscheen zijn nieuwste thriller “Bewijs het maar”. In dit boek slaat Rudy zijn vleugels verder uit in een zeer geslaagde poging om substantiële maatschappijkritiek in zijn verhaal te verwerken.

Journalist Matthias De Wolf krijgt van de adellijke dame Alberta de Bouzinghe de Rocourt de vraag of hij tegen een (vorstelijke) vergoeding de dood wil onderzoeken van haar neef Kevin Braeckelandt. Deze telg uit een puissant rijke familie is voor de trein gesprongen. De tragische gebeurtenis is al snel afgedaan als zelfdoding en het officiële dossier is gesloten. Alberta stelt als voorwaarde dat Matthias niets over zijn bevindingen publiceert. Voor een journalist is dat uiteraard een gotspe, maar de geboden riante vergoeding trekt Matthias over de streep.

De systematische zoektocht waarin Matthias in het hele boek de ik-figuur is, wordt minutieus en intrigerend beschreven. Matthias ontdekt al snel dat Saskia Pacorro, de vriendin van Kevin, ook onder vreemde omstandigheden is overleden. Een bonte stoet van mensen in allerlei schakeringen kruist in het onderzoek naar de dood van Kevin het pad van Matthias: de huisarts Andreas Vandesyrckel, de allergiespecialiste mevrouw Gross, de advocaat van Kevin meester Vandriesche, de zelfingenomen voedseldeskundige professor Lodewijckx, de directeur van Krattfield Poultry Products Dennis Bekkema, diens nogal onaangename rechterhand Otto, Bekkema’s secretaresse Irene, en de chemisch onderzoeker Alain Klysters.

Het onderzoek van Matthias leidt tot onthutsende bevindingen.

Soetewey is een virtuoos taalgebruiker. Zijn foutloze zinnen zijn krachtig, beeldend en glashelder. De lezer krijgt vanaf den beginne het gevoel middenin het tafereel te staan. Het boek kent een mooi gedoseerde onderhuidse spanning. Wederom is het een genot hier en daar typisch Vlaamse woorden en uitdrukkingen te lezen, ofschoon die minder lijken voor te komen dan in eerdere boeken. Wellicht gewenning?

Charmant is het in Nederland ongebruikelijke woord “valavond”. Even lijkt dat een zetfout, doch het gaat om het invallen van de schemering.

Anders dan in eerdere thrillers van zijn hand voert Rudy Soetewey in het verhaal van meet af aan een ik-figuur ten tonele, die het gehele verhaal aan het roer staat. Er is maar één verhaallijn doch die is dermate interessant dat de vaak in thrillers gebruikte constructie van meer lijnen die uiteindelijk convergeren, in genen dele gemist wordt. Integendeel, het verhaal houdt de lezer voortdurend in zijn ban en wordt ook niet onnodig complex.

Waren de eerdere uitstekende thrillers van Soetewey “kleinschalig” in hun toneel, “Bewijs het maar” gaat verder. Het verhaal bevat sterke elementen van maatschappijkritiek. Op onomwonden wijze stelt het de soms immorele en niets ontziende handelwijze van de voedselindustrie aan de kaak alsook het gemakkelijke wegkijken daarbij van belanghebbende financiers. Het soms hooghartige optreden van de rijken op deze aarde, hier onder meer in de persoon van Jozef Braeckelandt, wordt eveneens in de kijker gezet.

De titel van het boek geeft een van de meest prangende problemen weer waar het gaat om het bestrijden van maatschappelijke ongerechtigheden. Vaak is in hoge mate duidelijk wat eraan schort, maar het ontbreken van onweerlegbaar bewijs maakt het in ons rechtssysteem ondoenlijk dit in de publiciteit te brengen omdat er sterke(re) bedreigende tegenkrachten zijn.

Rudy Soetewey heeft met “Bewijs het maar” een meesterwerk afgeleverd dat met vijf sterren wordt bekroond !