Toni Coppers: Engel

“Engel” (2009) is het tweede deel in de serie thrillers van Toni Coppers rond Liese Meerhout. 

Het verhaal begint met een bizarre scène, als nachtwaker Alain Richaux in het Museum voor Schone Kunsten in Brussel onder een befaamd schilderij een beeldje van een engel aantreft in een plas bloed. Bij het tafereel is een wonderlijke tekst gevoegd: “de lafheid de wreedheid het kwaad”.

Liese Meerhout is nog hoofdinspecteur bij de Cel Kunstcriminaliteit. Haar commissaris Mercier is met ziekteverlof, en diens waarnemer Gaetan Lauwers is een uiterst onaangename man die het bloed onder de nagels van zijn ondergeschikten haalt. Liese heeft gemengde contacten met kunsthandelaar Simon de Vere –bekend uit het eerste deel “Niets is ooit”- en Florian Loosdrecht, topman van het museum.

Plots ontvangt Liese cryptische boodschappen die afkomstig lijken te zijn van de dader van de “grap” in het museum. Die berichten duiden op te verwachten ernstige delicten.

Dan wordt een man vermoord en als het ware tentoongesteld in een vooropgezet tafereel dat is geïnspireerd op het befaamde schilderij van de dood van Marat. De scherpe analyse van Liese leidt ertoe dat zij wordt toegevoegd aan Moordbrigade (ook Crim genoemd) waar de leiding rust op de ook al niet gemakkelijke hoofdinspecteur Niels Hoogvliet. Een van de inspecteurs in dat team is Benny Seynaeve, een irritante man die van meet af aan een gespannen werkrelatie met Liese heeft.

Na een tweede moord wordt de druk op de politiemensen onmenselijk groot omdat er aanwijzingen voor een derde moord worden ontvangen. Opnieuw zijn het diepgaande puzzels.

De plot komt in het laatste deel van het verhaal tot volle wasdom en is fijnzinnig geconstrueerd. In de epiloog krijgt de lezer nog een geweldige uitsmijter voorgeschoteld.

Toni Coppers blijkt al in het begin van deze fraaie serie een begaafd stilist. Met ogenschijnlijk eenvoudige maar vlijmscherpe observaties weet hij in kort bestek een levendig beeld te schetsen van de gebeurtenissen. Meer dan in het eerste deel is er aandacht voor de privéroerselen van Liese, en die informatie is goed afgewogen tegenover het zakelijke deel van het verhaal.

Goede wijn behoeft geen krans. Dit gezegde gaat op voor de boeken van Coppers. De kwaliteit is constant en hoog. Hoezeer de schrijver ook productief is, hij doet geen concessies. En dat is lofwaardig.

“Engel” krijgt vier stralende sterren.