Loes den Hollander: Mij zie je niet

Loes den Hollander is zonder enige twijfel de ongekroonde koningin van de Nederlandse thrillerschrijvers. Zij geeft blijk van een ongeëvenaarde productiviteit in combinatie met een constant hoge kwaliteit.

Het vandaag verschenen “Mij zie je niet” is de vierentwintigste (!) thriller van haar hand. Een bijna onwerkelijke serie, geschreven in een tijdsbestek van slechts ruim twaalf jaar. Daarin verschenen onder meer ook nog drie uitstekende bundels met korte verhalen van Den Hollander.

“Mij zie je niet” is geschreven in 85 korte hoofdstukken. Die hebben ofwel de ik-figuur als “verteller” ofwel als centrale persoon Jeantine van Dis. Reeds de eerste zin van het boek zet de lezer op scherp:

“Je kind begraven is het ergste dat je kan overkomen.”

Die zin komt uit de gedachtewereld van een moeder wier dochter op dertienjarige leeftijd uit het leven is gestapt omdat ze op school voortdurend gepest werd. Haar moeder is vervuld van wraakgedachten en geeft de lezer voortdurend nieuwe, soms versluierde inkijkjes in haar plannen om wraak te nemen op mensen die zij verantwoordelijk acht voor haar leed rond de zelfdoding van haar dochter.  

          

“Het leek of leraren en directies nog nooit hadden gehoord van pestgedrag en vooral niet wisten wat dit kon aanrichten. De een na de ander beweerde steil achterovergevallen te zijn toen ze het verschrikkelijke nieuws over een van hun leerlingen hoorden. Pesterijen werden afgedaan als onderdeel van persoonlijke ontwikkeling en in die zin consequent gebagatelliseerd.”

Onthutsende dagboekfragmenten van de dochter komen daarbij voorbij. De wraakzuchtige richt haar pijlen vooral op Jeantine van Dis. Deze vrouw heeft een vrij gecompliceerd leven, zowel in het heden als in haar recente verleden. Voor de lezer is het overigens helemaal niet ingewikkeld, het wel en wee van Jeantine en haar man Jerome wordt glashelder weergegeven.

Pesten, huwelijksproblemen, insluipingen, bedreigingen, nare incidenten, lastige tot bijna onhandelbare buren, onvervulde kinderwensen, roddelcircuits, bemoeizieke buurvrouwen, valse beweringen, manipulatie, het zijn voorbeelden van wat er zoal in het intrigerende verhaal aan de orde komt. Het spoilergevaar is levensgroot, méér kan er over het verhaal hier dan ook nauwelijks worden gezegd.

Het is al vaker gezegd, Loes den Hollander heeft een pen van ongekende souplesse. Haar taalgebruik is even eenvoudig als doeltreffend.  Met korte kernachtige zinnen zonder complex taalgebruik schept zij razendsnel de intrigerende sfeer waarin de lezer verdrinkt in spanning en leesgenoegen. De schrijfstijl van Loes is onovertroffen en weinig geëvenaard. Het lijkt wel alsof het verhaal uit de losse pols is geschreven maar bij aandachtige lezing blijkt het tegendeel waar. Alles is haarfijn op elkaar afgestemd, en de schrijfster heeft op knappe wijze een web van gevarieerde intriges gesponnen waarin de lezer van meet af aan gevangen raakt.

De ontknoping is zelfs voor de meest doorgewinterde thrillerlezer een complete verrassing. En de slotscène is behoorlijk aangrijpend …

Loes den Hollander heeft met haar nieuwe boek een absolute topprestatie geleverd. “Mij zie je niet” is een geweldig boek dat de allerhoogste waardering verdient. Vijf heldere sterren derhalve voor dit boek !

Naschrift: het is algemeen bekend dat Loes den Hollander en haar echtgenoot Harry sinds begin 2017 zeer grote problemen met hun beider gezondheid hebben ondervonden. Gelukkig hebben ze nu allebei de stijgende lijn weer te pakken. De waardering van “Mij zie je niet” in deze recensie is op geen enkele wijze daardoor beïnvloed. Het kunnen schrijven van zo’n fantastisch boek onder deze omstandigheden is welhaast ondenkbaar, maar Loes heeft het geflikt. Ze verdient alle respect en grote hulde!