Jo Claes: De mythe van Methusalem

Binnenkort verschijnt er weer een nieuwe thriller van Jo Claes. Reden om een "gouwe ouwe" onder de aandacht te brengen.

De shortlist voor de Gouden Strop 2015 omvatte vijf boeken. Vooral in Nederland had menigeen nog nooit van de genomineerde schrijvers –wellicht met uitzondering van Marion Pauw- gehoord.

In het juryrapport is de volgende uiterst opmerkelijke zin te lezen:

“De 5 genomineerde thrillers tonen een opvallende gelijkenis, namelijk dat er een of meerdere (zelf)moorden plaatsvinden.”

Wat hier zo opvallend aan is zal wel immer een raadsel blijven……

Winnaar van de Gouden Strop werd de Vlaamse auteur Jo Claes met zijn boek “De mythe van Methusalem”. Claes blijkt al een uitgebreide bibliografie te hebben doch zijn werk was in Nederland tot dusverre vrijwel onopgemerkt gebleven.

Vanzelfsprekend leidde het winnen van de toch wel prestigieuze prijs tot lezing van het boek, en dat was een waar genoegen!

Professor Kostas Mamidakis is hoofd van het laboratorium voor stamcelonderzoek van het academische ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven.

Tijdens zijn korte uitstapje naar Kreta wordt hij door een onbekende voor een diabolische keuze gesteld. Kort daarna wordt hij dood aangetroffen. Alles wijst op zelfmoord.

De gescheiden journalist Andreas Kurver wordt door zijn vrienden Ruben en Mieke  gekoppeld aan de intrigerende jongedame Haynee Deferm die werkt in het lab. Zijn hoofd slaat op hol doch tegelijkertijd kruipt zijn onderzoekersbloed waar het niet gaan kan.

Dat gebeurt in het bijzonder als in het wetenschappelijke blad “Nature” een artikel verschijnt van de opvolger van Mamidakis waarin deze een sensationele doorbraak beschrijft in de strijd tegen de veroudering. Twijfel slaat om bepaalde redenen terstond toe.

Als Sabine Wouters, de hoogzwangere vriendin van Kostas Mamidakis, zich bij hoofdinspecteur Thomas Berg aandient met haar vermoeden dat Kostas geen zelfmoord heeft gepleegd maar is vermoord, raakt het boeiende verhaal al snel in een stroomversnelling.

Intrigerende en complexe persoonlijkheden verschijnen op het toneel. De tergend arrogante professor Johan Eerdekens, de vermogende eigenaar van het farmaceutische bedrijf Gen-Etics Wilfried van Bael, diens medewerkster Cynthia Lamelé, de koele en berekenende ex-vrouw van Mamidakis Helène Defroid en diverse anderen.

Er valt een tweede dode en de vraag is of en in hoeverre de sterfgevallen met elkaar verband houden.

Het onderzoek van Thomas Berg en diens collega’s is een fikse intellectuele uitdaging omdat er een ragfijn spel gespeeld lijkt te worden rond macht, wetenschappelijke erkenning en natuurlijk groot geld. Zonder te generaliseren is toch wel algemeen bekend dat het in de academische medische wereld niet altijd gaat om idealisme. Er zijn al teveel schandalen bekend.

De plot en de ontknoping zijn knap geconstrueerd en verrassend. Aan het eind van het verhaal laat Claes de lezer in opperste verwarring achter. In de slotscène op een kerkhof verzucht hoofdinspecteur Thomas Berg in de laatste zin van het boek:

Wie, dacht hij ontsteld, ligt hier nu echt begraven?

Na lezing van het voorafgaande is dit een meesterlijk slot.

Jo Claes heeft een voorbeeldig en foutloos taalgebruik. Zijn zinnen zijn krachtig en beeldend, en zijn beschrijvingen van personages en situaties doorstaan elke toets der kritiek.

Voor Nederlandse lezers is het wellicht even wennen aan de Vlamismen (jaja, dat woord bestaat echt) die in het boek voorkomen. Ze zijn echter uiterst aangenaam en hun betekenis is meteen duidelijk. Als iemand “schabouwelijk Engels” bezigt, is direct helder dat zulks niet voorbeeldig is.

Het verhaal is goed opgebouwd en heeft een voortdurend sluimerende spanning die de lezer steeds bezighoudt.

“De mythe van Methusalem”, de alleszins terechte winnaar van de Gouden Strop 2015, krijgt vier stralende sterren!