Angelique Haak: Zwarte ziel

Met haar tweede boek “Uitgeschakeld” bewees Angelique Haak vorig jaar dat ze een veelbelovende thrillerschrijfster is. Met het pas verschenen “Zwarte ziel” bereikt Haak overtuigend de kopgroep van de Nederlandse thrillerauteurs.

Wederom speelt het aansprekende duo rechercheurs Jennifer Brugman en Ricardo de Graaf de eerste viool in het boeiende verhaal. De onvermijdelijke proloog grijpt de lezer direct bij de keel. De twee tienermeisjes Mirjam en Saskia doen een gruwelijke vondst in de Maas wanneer zij zich verpozen op een strandje in de buurt van de Rotterdamse wijk De Esch. Het gaat om de onherkenbare resten van het slachtoffer van een lugubere moord.

Onder leiding van hun empathische chef Martin van Vliet starten Jennifer en Ricardo een op voorhand hopeloos lijkend onderzoek omdat de identificatie een groot probleem zal zijn. Met behulp van geavanceerde technieken lukt het tóch relatief snel de identiteit van het slachtoffer te achterhalen.

Maar dan stapelen de vragen zich op. Al snel blijkt dat in deze zaak nog een ander kind wordt vermist, en er zijn nauwelijks aanknopingspunten te vinden. Paragnoste Evie Smit wordt te hulp geroepen. Haar optreden lijkt enige beweging in de zaak te brengen, maar roept ook de nodige scepsis op, vooral bij Ricardo.

Als de moeder van het slachtoffer is opgespoord, blijkt dat een onhandelbare en ontaarde vrouw te zijn met een losbandige levenswandel. Zij heeft van jongs af aan allerlei dubieuze en niet zelden criminele vriendjes gehad. Haar meest recente vriend is Gregory Florentina, een onfris heerschap met de nodige wandaden op zijn kerfstok.

De schrijfster heeft diverse plotwendingen ingebouwd waardoor opmerkelijke personages ten tonele verschijnen. De lezer ontdekke die zelf.

Het privéleven van Jennifer was in het verleden eufemistisch uitgedrukt al roerig, en ook in “Zwarte ziel” gaat de ontwikkeling rond de sympathieke, met zichzelf worstelende speurder en haar zeer jonge dochtertje Nysa verder. Om haar werk te kunnen doen, heeft Jennifer een betrouwbare oppas gevonden in de persoon van Patricia die als een moederkloek zorgt voor Nysa.

De afloop van het verhaal is buitengewoon verrassend, zij het voor sommige lezers wellicht wat vergezocht. Knap geconstrueerd is de plot echter zonder meer.

Menig lezer zal geraakt worden door het prachtige “nawoord” van de schrijfster. Omdat daar geen spoilers in zijn verweven, is hier een citaat daaruit:

“Hoewel Zwarte ziel dus niet het verhaal van dit meisje (noot CK: bedoeld is het zgn. Maasmeisje, het slachtoffer van een vreselijke misdaad uit 2006) is, is het dat tegelijkertijd ook wel. Dat van haar en van alle andere kinderen die niet gezien en gehoord worden en die opgroeien in omstandigheden waarvan je zou wénsen dat het fictie was. Ik heb dit boek geschreven omdat ik hoop dat we in deze verhardende maatschappij open blijven staan voor elkaar, signalen tijdig opvangen wanneer er iets mis is in onze omgeving en dat we in plaats van onze ogen daarvoor te sluiten in actie komen wanneer dat nodig is. Maar ook in de hoop dat er nooit meer een nieuw Maasmeisje zal zijn.”

Angelique Haak laat met dit boek opnieuw zien een vaardige en vlotte pen te hebben. Schrijfstijl en woordgebruik zijn onberispelijk. Het verhaal is zeer toegankelijk en gemakkelijk leesbaar. Maar dat niet alleen. Angelique blijkt in staat alweer een boeiende plot te bedenken waarin vele maatschappelijke problemen en thema’s op originele wijze zijn verweven. De plotwendingen gaan een enkele keer wel érg ver maar anderzijds is het (helaas) niet ondenkbaar dat ook hier de fictie de werkelijkheid dicht benadert. 

Sommige lezers zullen mogelijkerwijs wat moeite hebben met de vrij dominante rol van paragnoste Evie in het onderzoek. Maar ja, het begon dan ook als een hopeloze speurtocht.

“Zwarte ziel” is een zeer goed boek dat welverdiend vier glanzende sterren krijgt.