Anna Levander: M

Het afsluitende deel van de politieke trilogie over Morten Mathijsen van Anna Levander (pseudoniem van Dominique van der Heyde en Annet de Jong) moest geruime tijd wachten op recensie vanwege de niet aflatende stroom nieuwe boeken die erom “smeken” gelezen te worden.

Na “Morten” en “Mo” is “M” het sluitstuk van een zeer lezenswaardige vervolgserie politieke “thrillers” waarvoor zonder twijfel de nodige inspiratie is opgedaan in de Haagse politieke spelonken. Omdat de trilogie gewoonweg een vervolgverhaal is, is het lastig spoilers in deze recensie te vermijden. Een enkel detail uit de eerdere delen is onvermijdelijk om niet in wartaal te vervallen.

Premier Morten Mathijsen is een keiharde, alles en iedereen manipulerende politicus die geen tegenspraak duldt en zijn doelen koste wat kost wil bereiken. Hij komt in de problemen als hij zijn eveneens zeer manipulatieve spindoctor Marijn Flanders in een woedeaanval bijna wurgt. Morten gaat in therapie bij psychologe Japke Kramer.  

Intussen zit Esther Mathijsen in afwachting van haar strafproces in de gevangenis omdat zij een ernstig misdrijf heeft begaan. Daardoor haat Morten inmiddels de moeder van zijn drie dochters.

Mo Limam is de aansprekende fractieleider van de partij De Nieuwe Liberalen, de bloedgroep van Morten. Ook hij leeft volledig voor de politiek en verwaarloost daardoor zijn relatie met echtgenote Dounia enigszins.                               

Zowel politieke als privéproblemen vergen het uiterste van Mo.

Zo zegt Dounia op enig moment:

“Als je hier niet wilt zijn, wil ik je hier niet hebben.”

Als Morten vanwege gezondheidsredenen tijdelijk terugtreedt als premier, zien andere vooraanstaande politici hun kans schoon om hun invloed te vergroten, zoals onder meer waarnemend premier Simone Versteeg.

“Mo had gedacht dat vooral Morten vuile spelletjes speelde, maar Versteeg bleek uit hetzelfde verrotte sloophout gesneden te zijn. Nog even en ze zou hem een burgemeesterschap aanbieden om van hem af te zijn.”

Mo komt een samenzwering van een aantal vrouwen op het spoor die de macht willen overnemen. De problemen rond zijn zoon Bilal die als jihadist in Syrië is geweest en na terugkeer een labiele indruk maakt, groeien hem nagenoeg boven het hoofd. Maar Mo blijft bij alle tegenslagen manmoedig overeind.

Het slot van het verhaal is verrassend en geheel anders dan de verfilming die een tijd geleden op de tv te bewonderen was. De film behoefde kennelijk (nog) meer spektakel.

Aan de recensies van “Morten” en “Mo” is niet zoveel toe te voegen. Ook “M” is voortreffelijk geschreven met een soepele penvoering. De politieke intriges zouden deels wel eens realistischer kunnen zijn dan menigeen denkt. Vroeger dachten we nog in een keurig land te wonen, en dat corruptie en machtsspelletjes waren voorbehouden aan zuidelijke landen en bananenrepublieken. Inmiddels weten we helaas wel beter.                            

Het toenmalige duo Anna Levander heeft een mooie plot bedacht en die uitgewerkt in een drietal zeer lezenswaardige boeken.

“M” is een zeer goed sluitstuk en krijgt vier stralende sterren.