Rachel Caine: Wolfhunter River

In 2019 verschenen de Nederlandse edities van “Stillhouse Lake” en “Killman Creek” van de Amerikaanse schrijfster Rachel Caine bij Karakter Uitgevers. Beide boeken, onderdeel van een serie, waren een schot in de roos. En gelukkig voor de ongeduldige lezers onder ons verscheen het volgende “Wolfhunter River” al in februari 2020. Niet alleen de hoge kwaliteit van de verhaallijnen uit de eerste twee boeken, maar ook de slotzin van “Killman Creek” over seriemoordenaar Melvin Royal hadden grote verwachtingen geschapen.

“En als hij eenmaal in de hel brandt, zal dat misschien nog wel het ergste voor hem zijn.”

In de proloog wordt de zesjarige dochter van steenrijke ouders Ellie White ontvoerd vanuit haar school.

Gwen Proctor is met haar kinderen Lanny en Connor terug in haar huis bij Stillhouse Lake. Sam Cade heeft intussen haar hart veroverd en woont nu bij hen. Gwen wordt nog steeds bedreigd door vele mensen die haar blijven zien als de medeplichtige van seriemoordenaar Melvin, haar ex-echtgenoot. Haar vrijspraak en zijn dood veranderen daar niets aan.

Dan neemt zij een uitnodiging aan voor een interview in het tv-programma Howie Hamlin Show waarmee ze denkt haar naam te kunnen zuiveren. De redactie van dat programma levert haar echter een vuige streek door in strijd met de gemaakte afspraken ook Miranda Tidewell, de haatdragende moeder van een van de slachtoffers van Melvin, aan het woord te laten. Deze onverwachte confrontatie leidt tot hoogoplopende gemoederen en doet de zaak van Gwen allesbehalve goed.

Als Gwen gebeld wordt door de haar onbekende Marlene Crockett uit het plaatsje Wolfhunter met een dringend verzoek om hulp en raad, raakt ze verzeild in grote complicaties. Terwijl Lanny wordt overweldigd door liefdesverdriet door een moeizame relatie en Gwen poststukken met vreselijke inhoud blijft ontvangen, gaan Gwen, Sam, Lanny en Connor naar Wolfhunter. Ze komen te laat voor Marlene. En dan blijken in het plaatsje weerzinwekkende dingen te gebeuren. 

Drie jonge vrouwen zijn spoorloos verdwenen, er blijkt een wijdvertakt duivels complot te zijn gesmeed. De verhouding tussen Gwen en Sam wordt ook nog zwaar op de proef gesteld door een dubbelrol van Sam.

De ontknoping is spannend en vol actie. Zij gaat gepaard met nogal wat geweld tegen het einde van het verhaal. In de epiloog lijkt alles op zijn pootjes terecht te zijn gekomen, al komt aan de haat jegens Gwen van een aantal mensen geen einde.

“Maar ik heb onlangs geleerd dat we allemaal onze eigen hel van ons verleden maken. Ik wil het mijne gebruiken om anderen te helpen.”

Over de uitstekende en beeldende schrijfstijl van Rachel Caine is in de recensies van de twee eerdere delen van de serie al de loftrompet gestoken. Als bijna vanzelfsprekend voldoet ook “Wolfhunter River” aan dit beeld. Het verhaal is opnieuw intrigerend en origineel. De belangrijke karakters worden wederom geloofwaardig neergezet respectievelijk verder ontwikkeld. Als lezer voel je mee met de enorme, niet aflatende onheuse druk op het gezin van Gwen. 

De plot kent diverse samenstellende elementen en is goed gecomponeerd. Wel lijkt dit boek vooral door het gewelddadige einde wat meer op een actiethriller en minder dan de vorige twee op een psychologische thriller. De rol van enkele personages is nogal opmerkelijk en op onderdelen niet helemaal realistisch. Maar het is zeker een waardig vervolg van de zeer lezenswaardige serie.

Vele lezers zijn ongetwijfeld benieuwd wat Rachel Caine nog meer in petto heeft.

“Wolfhunter River” verdient ook al vier heldere sterren waardoor de drie boeken zeer evenwichtig scoren.