Carl Slotboom: Bevroren tijd

 Carl Slotboom (1949), zo leert de flaptekst van het hier te bespreken boek, is een bekend schrijver van meer dan honderd toneelstukken. Daarover zegt hij zelf: “Mijn toneelstukken hebben geen diepere lagen. ze zijn er om het publiek te laten lachen, niet meer en niet minder.” Op zijn website https:/www.carlslotboom.nl is een schat aan informatie te vinden.

Kortelings vond in Oudendijk de presentatie plaats van zijn debuutroman. De schrijver werd bij die gelegenheid geïnterviewd door Loes den Hollander, een van de beste thrillerschrijvers van ons land. Het boek in kwestie is “Bevroren tijd”, een boeiende roman over een liefdeloos huwelijk en de schier onmenselijke gevolgen van de scheiding voor Anne, de hoofdpersoon.

Zij is getrouwd met agrariër Chris en krijgt vier kinderen met hem. Haar man heeft despotische trekjes en maakt door zijn onverschilligheid en minachting voor Anne hun huwelijk tot een harteloos gebeuren. Anne laat het heel lang over zich heen komen, doch komt uiteindelijk tot de slotsom dat haar leven een andere wending moet krijgen. Als ze Chris zegt dat ze hem gaat verlaten, reageert deze met een combinatie van woede en totale desinteresse.

“Je was een niemand en je bent nog steeds een niemand. Je bent hier met niets gekomen en zult hier met niets vertrekken.”

In vele kleine en grotere sprongen in de tijd krijgen we een beeld van de jeugd van Anne, haar kennismaking met Chris, diens grofheid, de toevallige ontmoeting van Anne met haar uiteindelijke nieuwe liefde, de manipulatie door Chris van de kinderen na de scheiding en nog veel meer.

“Ik probeerde het niet te horen. Het deed pijn en maakte me misselijk. Ik kon niet begrijpen dat mijn eigen man mij tegen een ander zo beledigde. Het was niet de eerste keer. In de jaren dat ik nu met hem getrouwd was, heeft hij zich veelvuldig minachtend over mij uitgelaten. Vooral in gezelschap.”

Anne krijgt weinig steun van haar ouders die zich gaandeweg ontpoppen als pure egoïsten met nagenoeg geen invoelend vermogen voor de grote problemen van hun dochter. Ook haar zus Wilma biedt weinig houvast, zij is meer veroordelend dan oordelend. Annes vriendin Marion helpt haar met haar nuchtere benadering van de dingen des levens overeind te blijven in moeilijke periodes. En die zijn er legio. Chris slaagt er op een dwingende manier in elk contact tussen Anne en haar kinderen te voorkomen. Hij vergiftigt hun kinderen in hun gevoelens voor hun moeder die verworden tot pure haat. En ook haar eerste kleinkind krijgt ze niet te zien.

Een drama met haar zoon Guus lijkt enige toenadering te kunnen bieden, doch dat is louter schijn.

Carl Slotboom heeft een zeer goede penvoering. Zijn schrijfstijl is ongekend soepel en ook beeldend. In veelal korte, kernachtige zinnen zonder moeilijke woorden schept hij razendsnel een structuur in het verhaal waarna hij moeiteloos laveert in de tijd. Zeer knap verplaatst Carl zich in de vrouwelijke hoofdpersoon, wier gedachtewereld hij invoelend en herkenbaar weergeeft. De vaak zeer nare wederwaardigheden van en rond Anne worden fijnzinnig beschreven. Lezers die ellende zoals die van Anne meemaken of in hun omgeving waarnemen, zullen veel herkennen.

Slotboom heeft het inhoudelijk loodzware verhaal hier en daar enigszins “verluchtigd” met fraaie beschrijvingen van de natuur en filosoferende opmerkingen. Rode draad in het boek vormt een metafoor rond een buizerd, de vogel die op de fraaie cover prijkt. De achtergrond daarvan ontdekke de lezer zelf.

“Bevroren tijd” is een indringend boek over relationele problematiek van extreme aard, en maakt grote indruk, zeker als debuut.

Het is zeer lezenswaardig en verdient als zeer goed boek vier stralende sterren.