Boekblokje (2)

In boekenland gebeurt ongelooflijk veel, er is continu beweging. Diverse bronnen schenken daar al aandacht aan. Dat ga ik hier dan ook niet doen. Kuijpjes onder deze titel pikken af en toe een paar krenten uit de pap.

Deze keer zijn het er vier in willekeurige volgorde.

De nieuwe van Eva García Sáenz de Urturi komt eraan!

Medio juli 2022 zal een nieuw boek verschijnen van de schrijfster met de prachtige Baskische naam. Vanaf 2019 maakte zij in Nederland furore met haar briljante trilogie over de witte stad Vitoria in Spaans Baskenland. "De stilte van de witte stad", "De riten van het water" en "De heren van de tijd" kregen stuk voor stuk vijf sterren, en dat is nog nooit vertoond bij mij. Zelfs de fantastische serie van Cilla & Rolf Börjlind rond Olivia Rönning en Tom Stilton blijft daar (iets) bij achter.

Opmerkelijk is dat het komende boek "Het zwarte boek van de uren" een volgend deel is in wat oorspronkelijk een trilogie was. Die aanduiding kunnen we dus niet langer gebruiken voor de boeken over de hoofdstad van Baskenland. Wat hier wellicht meespeelt, is dat het na de trilogie verschenen "Aquitanië, land van water" van Eva, ofschoon iets meer dan een goed boek, minder succesvol lijkt te zijn geweest.

"Schaakpartij" in Van Dale

Recentelijk las ik een op zich goed boek met de titel "Het laatste schaakspel". In de recensie staat onder meer: 

"Het is erg jammer dat de eindredactie kennelijk niet (mede) is gevoerd door iemand met ruime kennis van het schaakspel. Terminologisch wordt de plank op dit onderdeel af en toe behoorlijk misgeslagen."

Ik ben al meer dan 55 jaar een fervent schaker en zeer vertrouwd met de in de schaakwereld gebruikelijke terminologie. Naar aanleiding van de kritiekpunten op de beschrijving van schaken in dit boek keek ik even in Van Dale naar de definitie van het woord "schaakpartij". En die is voor echte schakers werkelijk ontluisterend: "een spelletje schaak".

Van Dale is en blijft voor mij de taalbijbel, maar dit was wel even slikken.

Het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen

Er moet weer eens even aandacht voor zijn, want het is zó ongelooflijk mooi. En het wonderbaarlijke is dat het prachtige verhaal naadloos past in onze tijd waarin oorlog en vervreemding volop aan de orde zijn.

"Het kleine meisje van meneer Linh" is van een onvergankelijke schoonheid, en staat nog steeds met afstand op nummer 1.

De Dikke Daniëls

De schrijver en taalkundige met het meest ontwikkelde gevoel voor humor in Nederland, Wim Daniëls, publiceerde een immense lijst boeken. 

Zijn meest recente is "De Dikke Daniëls", een verzameling korte verhandelingen over de meest uiteenlopende taalkwesties. Daarbij raakt de lezer verzeild in wonderbaarlijke uithoeken van onze moerstaal. Het is een boek dat je met tussenpozen moet lezen, dan beklijft het het best. Voor taalliefhebbers met gevoel voor humor van harte aanbevolen.