Alex Boogers en Leon Verdonschot: De honden die we zijn

Op 30 september 2025 verscheen een vooral voor hondenliefhebbers interessant boek met de titel “De honden die we zijn”. Het is in een soort dialoogvorm geschreven door Alex Boogers en Leon Verdonschot, zowel goede vrienden als hondenbezitter met een grote liefde voor hun viervoeter.

Alex heeft thans een Amerikaanse stafford. De hond heet B.J., afkorting van zijn oorspronkelijke naam en grappig genoeg ook een beladen afkorting in Angelsaksische landen. Boogers is gek op zijn hond en betoogt vol vuur dat zijn hond de zachtmoedigheid zelve is. Volgens hem zijn de uitzonderingen in de staffords verantwoordelijk voor de beeldvorming, namelijk de honden die door hun baasje vol agressie zijn opgevoed.

Leon heeft nu een boxer met de naam Soof. Net als Alex heeft hij al eerder honden gehad. Beiden schrijven ook over hun voorgeschiedenis wat betreft hun hondenbezit. Het gaat vervolgens over diverse hondenrassen en hun aardigheden en eigenaardigheden. Beide schrijvers zijn stapeldol op hun hond en hanteren veel heerlijke humor in hun bespiegelingen over velerlei onderwerpen inzake honden, hun omgeving en hun veelal onvoorwaardelijke liefde voor hun baas.

Leon is aan het woord:

“De wereld wordt geregeerd door bullebakken, schrijf je. Ja. En voor een deel ook: bewoond. De meeste mensen deugen, leerde (daar is hij weer) Rutger Bregman ons, en velen voor hem. Ik geloof het. Jammer dat de mensen die niét deugen zo aanwezig zijn.”

En twaalf bladzijden verder, wederom Leon:

“Ik vond het een mooie omschrijving, omdat ik precies dat ervaar met mijn hond: een dialoog. Maar dan zonder woorden. Althans, geen woorden van beide kanten, alleen van mij. Waarom praat ik zoveel tegen Soof? Sapin-Defour vraagt het zichzelf ook af. Zijn antwoord: ‘Ik weet niet waarom we moeite doen om te praten tegen honden. Waarschijnlijk droomt ieder van ons er heimelijk van om de eerste mens op aarde te zijn wiens hond antwoord geeft.’ “

In het verhaal komt enkele keren een verwijzing voor naar de prachtige anekdote over de Japanse hond Hachi en diens baas professor Ueno. Bij ons in de buurt woont een jong stel met een mooie hond met die naam. Ik ga hun vragen naar het verband.

Zoals gezegd schrijven Alex en Leon over allerlei interessante en amusante aspecten van de hond en de mens. Er wordt ook enkele malen lyrisch gesproken over de teckel wat ons als teckelbezitters veel plezier doet. 

Alex:

“Natuurlijk, ik ken de verhalen: de teckel is de artistiekste hond in het hondenuniversum, en staat evenzeer symbool voor originaliteit en eigenzinnigheid, voor een zekere autonomie, ook als de kansen tegen je gekeerd zijn en je steeds te kampen hebt met overduidelijke fysieke nadelen. Kijk dan naar de teckel. ….. De teckel regeert, de teckel is koning.” 

Boogers en Verdonschot hebben een vloeiende pen. In gemakkelijke taal behandelen zij talloze kwaliteiten van honden gespiegeld aan hun baasjes. Het verhaal gaat werkelijk over van alles en nog wat. Het laat zich niet vatten is een beknopte omschrijving. Daarom zit er niets anders op dan dit heerlijke boek te gaan lezen. Hondenbezitters en hondenliefhebbers zal het zeker aanspreken, hondenhaters kunnen het beter overslaan.

Voor de echte liefhebbers is “De honden die we zijn” een zeer goed boek, het krijgt aldus vier hapklare sterren.