Hugo Borst: Ach moedertje

 Het is vandaag Wereld Alzheimerdag. Om die reden vandaag een oude boekbespreking die hier niet eerder is geplaatst. Na "Ze is de vioolmuziek vergeten" en "Ma" is dit het derde uiterst lezenswaardige boek over dit loodzware onderwerp.

Van de hand van Hugo Borst verscheen jaren geleden een verzameling columns over zijn dementerende moeder onder de titel “Ma”. Dat boek maakte veel indruk. 

 

Het onderhavige boek “Ach moedertje” gaat verder waar “Ma” eindigde. Het “verhaal” speelt zich af in het verpleeghuis waarin de moeder van Hugo Borst is opgenomen. Veel dramatiek ook met andere bewoners van het verpleeghuis geeft de lezer (wederom) een indringend, confronterend en onthutsend beeld van de gevolgen van dementie voor de patiënt zelve, de familie en de omgeving.

De voortgaande aftakeling van moeder Borst wordt expliciet en zonder terughoudendheid maar wel ook nu weer met veel respect en liefde beschreven.

De schrijver mijdt het buitengewoon lastige vraagstuk van euthanasie bij dementie niet. De maatschappelijke discussie daarover is in volle gang en zal naar moet worden gevreesd bij de huidige wetgeving niet tot een eenduidige conclusie komen.

Ook de algemene zorgproblematiek rond het structurele gebrek aan mensen en middelen voor het verlenen van adequate zorg aan (onder meer) dementerenden komt aan bod.

 De wijze waarop Borst in zijn boeken en ook daarbuiten aandacht vraagt en blijft vragen voor deze problematiek, verdient alle lof.

Zijn schrijfstijl is onberispelijk. De lezer staat in korte tijd met beide benen middenin het verpleeghuis en voelt het wel maar vooral het wee.

Toch raakt de lezer na verloop van tijd enigszins verzadigd. Niettemin is het boek welhaast verplichte kost voor eenieder die meer zo niet alles wil weten van het proces van dementeren.