Samuel Bjørk : Sneeuwwit

De thrillers “Ik reis alleen” (2015; 4*) en “De doodsvogel” (2016; 4*) van Samuel Bjørk waren van zeer hoge kwaliteit. In november 2021 verscheen (na “De jongen in de sneeuw” uit 2018) de vierde thriller in de reeks rond Holger Munch en Mia Krüger. Dit boek met als titel “Sneeuwwit” wordt aangeduid als de “prequel” van de serie. Nooit van dat woord gehoord, dus dan raadplegen we Van Dale: “film of aflevering die laat zien wat aan een serie voorafging”. In de wetenschap dat het boek gaat over de start van Mia in het team van Holger, lijkt het dat de vlag “prequel” de lading niet helemaal dekt. Het is gewoon het begin van de serie dat wat laat komt. Maar vooruit …

Als Thomas Borghgrevinck in april 2001 na het uitzitten van een jarenlange gevangenisstraf voor het eerst zijn zoon Martin ziet, vindt deze laatste vlakbij de plaats van ontmoeting in Oslo twee dode jongens van elf jaar. Ruben Lundgren en Tommy Sivertsen zijn gewurgd en in een bijzondere pose vrijwel naakt achtergelaten door de dader. Het tafereel vertoont opvallende overeenkomsten met een soortgelijke moord in Zweden.

Het rechercheteam onder leiding van Holger Munch behandelt de zaak. Munch krijgt vanuit de politieschool de vraag om de eenentwintigjarige Mia Krüger, een buitengewoon talentvolle studente, op te nemen in zijn team. Aldus geschiedt en al snel blijkt Mia scherpzinnig in haar waarnemingen, zij merkt details op die anderen niet direct zien. Het team van Munch bestaat verder uit Fredrik Riis, Anette Goli, ict-er Anja Belichek, Ludvig Grønlie, de Nederlandse Katja van den Burg en de botte Karl Oxen. De humeurige hoofdinspecteur Hanne-Louise Dreyer is de chef van Holger en drukt een tamelijk negatief stempel op de werkzaamheden van het team.

De rechercheurs storten zich vol overgave op het onderzoek. Dat leidt tot vele verwikkelingen en dwaalsporen die de recherche en de lezer diverse malen op het verkeerde been zetten. De amoureuze escapades van Fredrik vormen een welkom tussendoortje. Mia stort zich met bijna bovenmenselijke inspanning op het werk en bereikt enkele aansprekende resultaten. Zij wordt geholpen door de Zweed Patrick Olsson die een wel erg opvallende bezieling vertoont. Hanne-Louise Dreyer blijft zeer kritisch over de opname van Mia in het team. Zij krijgt een beetje gelijk door een onbezonnen actie van Mia waarbij deze gewond raakt.

In korte hoofdstukken komen enkele personages ten tonele wier rol in het verhaal aanvankelijk volstrekt onduidelijk is. De fantasie van de lezer wordt danig geprikkeld. Pas bij de ontknoping wordt het allemaal duidelijk.

Samuel Bjørk heeft een soepele pen. Zijn zinsbouw kent een geheel eigen stijl. Veelal zijn de zinnen mooi beschrijvend en glashelder, doch af en toe vlecht hij korte stukjes staccato geschreven tekst in. Dat doet in het geheel geen afbreuk aan de leesbaarheid, integendeel. Het roept soms een gevoel van komende spanning op. Door de korte hoofdstukken is het boek toegankelijk, maar enige concentratie is wel een vereiste. Het verhaal kent zeer veel personages waardoor het zeker in het begin niet altijd even gemakkelijk te volgen is. Daardoor komt het wat langzaam op gang doch dat voelt zeker niet onaangenaam aan.

De plot is aardig gestructureerd, maar niet hemelbestormend in originaliteit. De ontknoping is tamelijk onwaarschijnlijk. Dat mag uiteraard in fictie, maar vooral de uitschakeling van de dader verloopt niet erg realistisch. De dader komt bovendien uit de lucht vallen, evenals een verloren gewaande jongedame. Een voor de thrillerlezer interessant element ontbreekt: over de denkwereld en de motieven van de dader wordt nauwelijks iets duidelijk.

Niettegenstaande deze punten van kritiek is “Sneeuwwit” een thriller die vele uren leesplezier garandeert. Het is gewoonweg een goed boek dat drie heldere sterren verdient.