Vrouwenthriller?!

In recensies en andersoortige publicaties over thrillers wordt meer dan incidenteel het begrip “vrouwenthriller” gebruikt. Wat mag dat dan wel voor een boek zijn? Een blik in de nieuwste (zestiende) editie van Van Dale (2022) leert dat het lemma “vrouwenthriller” daarin niet is opgenomen. Het woord staat ook niet in het Groene Boekje. In mijn simpele benadering als taalpurist betekent zulks dat het woord niet bestaat in de Nederlandse taal.

Maar goed, het wordt wel degelijk te pas en te onpas gebruikt. Ik heb het één keer met de nodige schroom zelf gebruikt en wel in mijn recensie van “Dodelijke cocktail” van Nadine Barroso op 9 augustus 2023.

De betekenis van het woord lijkt door de samenstellende zelfstandig naamwoorden voor de hand te liggen, doch het begrip is zeker niet eenduidig. Dus moeten we op zoek gaan naar een sluitende definitie teneinde de exacte betekenis te achterhalen. Een zoektocht op internet levert op dit punt opvallend genoeg nauwelijks iets op.

De website schrijvenonline.org geeft de volgende opmerkelijke omschrijving:

“Het betreft doorgaans boeken over vrouwen die een ogenschijnlijk leuk leven hebben, net als ik trouwens, maar dan met een vreselijke situatie in aanraking komen, of geheimen uit het verleden aan de oppervlakte komen drijven, waar zij hun mannetje moeten staan. Ze worden zowel door dames als door heren geschreven.”

Nog los van het feit dat de eerste zin grammaticaal niet juist is, lijkt me de “definitie” inhoudelijk allesbehalve juist en volledig. Nu bestaat er zelfs een respectabele website vrouwenthrillers.nl alwaar een bonte verzameling van veelal goed onderbouwde recensies van (vrouwen?)thrillers te vinden is. Dan maar even daar kijken of er een hanteerbare omschrijving is.

In het bewegende deel bovenaan de beginpagina staat het volgende (overigens krijg je door de beweging onvoldoende tijd om het te lezen, maar een screenshot biedt uitkomst):

“literaire en psychologische thrillers die vooral vrouwen aanspreken.”

Dit is al evenzeer een opmerkelijke omschrijving. Vele jaren geleden schreef ik al kritisch over de toevoeging “literaire” aan het woord “thriller”. Zie de Kuijpjes “(Literaire) thriller” en “Literaire thriller”. Opvallend in de tekst van “Vrouwenthrillers” is dat literaire en psychologische thrillers elkaar kennelijk ook nog eens uitsluiten. Dat is wel merkwaardig; als er al thrillers zijn die de toevoeging “literair” zouden verdienen –quod non- dan zijn het veelal juist de psychologische.

“Die vooral vrouwen aanspreken”. Tja, wie beoordeelt dat en hoe? En waarom is het zo? Statistisch is vastgesteld dat véél meer vrouwen dan mannen thrillers lezen. Een simplistische redenering zou dan tot de slotsom leiden dat alle thrillers vrouwenthrillers zijn. Ook dat is natuurlijk onzin.

Er zijn vast wel thrillers die mannen NIET aanspreken. In mijn beleving zijn dat er veel minder dan wordt gesuggereerd met het gebruik van het woord “vrouwenthriller”. En moet ik thrillers die op vrouwenthrillers.nl worden besproken, dan maar mijden? Ik denk er niet aan! Er is een eenvoudige oplossing voor dit niet bestaande probleem. Weg met de term “vrouwenthriller”. Lastig voor de website met die naam, maar die kan zijn bestaansrecht probleemloos bewijzen met een andere naam. Vanuit marketingtechnisch oogpunt zal dat echter naar mijn stellige verwachting niet gebeuren. En wat dan nog?

Wordt overigens ooit het begrip “mannenthriller” gebruikt?!