Carina van Leeuwen: Graniet

Op 17 oktober 2024 verscheen het derde deel van de trilogie over cold cases van Carina van Leeuwen. De eerdere delen “Magma” en “Feniks” kregen allebei maar liefst vier sterren. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.

In de proloog van “Graniet” wordt iemand in 1992 ernstig mishandeld. Hoe het met de betrokkene eindigt, is niet meteen duidelijk. Dan komt journaliste Lyn Riley als vaste waarde in de serie weer in beeld. Haar vroegere traumatische ervaring rond de dood van haar jeugdvriendin Rikki speelt ook nu nog een rol.

Op een bankje aan het Prins Hendrikplein in Den Haag wordt een dode zwerver aangetroffen. Het blijkt de verdwenen Charlotte Depont te zijn, voormalig apotheker en echtgenote van de overleden geneesheer-directeur Besson van de inmiddels gesloten psychiatrische instelling Graniet in Wassenaar. In deze instelling werden dubieuze praktijken gebezigd en zijn ook enkele patiënten onder mysterieuze omstandigheden verdwenen.

Dochter Amber Besson is doende met de onderneming XinLi in India die een revolutie in de behandeling van psychiatrische patiënten teweeg moet gaan brengen. Lyn raakt via oude bekende Renee Spaan betrokken bij het onderzoek rond de dood van Charlotte en reist af naar India voor gesprekken met Amber. Die verlopen aanvankelijk stroef en zakelijk, doch Amber ontdooit en flirt zelfs met Lyn die daar niet geheel ongevoelig voor lijkt.

Als grafdelver Jan Faassen opbiecht dat hij in 1992 betrokken is geweest bij illegale praktijken op een begraafplaats in Wassenaar, gaat de bal rollen. Er komt meer duidelijkheid over de toenmalige verdwijningen van enkele patiënten van “Graniet”.

Terwijl Lyn in India op het spoor komt van merkwaardigheden in promotiefilmpjes van het bedrijf XinLi, wordt haar vriendin Stella op tamelijk duistere wijze bedreigd. Ambtenaar Dieter de Groot van het ministerie dat verantwoordelijk is voor subsidies aan belangrijke medische projecten, valt uit het raam van zijn hotel. Of is hij geduwd?

Carina van Leeuwen, wier staat van dienst te lezen is in de besprekingen van de twee eerdere boeken, heeft een zeer prettige schrijfstijl. Haar taal is glashelder en ongecompliceerd. Op dat vlak wordt de lezer verwend. Het verhaal ontwikkelt zich aanvankelijk goed doch het eindigt met lichtelijk verwarrende gebeurtenissen die enigszins van de hak op de tak springen. Ook lijken er wat losse eindjes over aan het slot van het boek, al is het moeilijk daar de vinger op te leggen.

Waren de twee voorgaande delen zeer goed, “Graniet” haalt die kwalificatie niet. Het is “gewoon” een goed boek en krijgt drie in graniet gebeitelde sterren.